 |
Hoorde vandaag nog ’n leuk blindenmopje. Vrienden van ons, van wie de man verstoken is van zicht, zouden op vakantie gaan. Met de auto. Zijn vrouw rijdt, slim in hun geval. Weten wij alles van. Ondanks zijn blindheid is die man érg handig en ook technisch begaafd.
Het was al ’s avonds laat, maar er moest in de auto nog iets worden aangesloten, een draadje doorverbonden of zo en hij zei, dat ie dat toch nog maar even ging doen. Om te kunnen gaan slapen met het idee dat alles in orde was en ze zó weg konden. Zijn vrouw ging vast naar bed.
Toen hij zo bezig was stonden er ineens twee politieagenten naast de auto. “Mogen wij éven weten wat u daar aan het doen bent, meneer?” vroegen ze streng. “Ik sluit een draadje aan” zei onze vriend “en ja, dit is mijn auto. Ik woon hier.” “Ja, ja……” zeiden de dienders.
Pas toen zijn vrouw, in pyjama, bevestigde dat het écht hun auto was en die duistere figuur haar wettige echtgenoot en dat hij door zijn onvolkomenheid geen licht nodig had bij zijn geknutsel, geloofden ze hem en maakten zelfs zo’n beetje hun excuus. De buren hadden de politie gebeld, dat er iemand in het donker in een auto zat te rommelen. Ze hadden de buurman niet herkend.
Toch mooi, hè, sociale controle? En dat ze dan ook nog kómen…….!