Blauwe plek……

Vanmorgen moesten we nog even Mexicaans geprikt worden, omdat we ons vorige week ’n dag vergist hadden, maar ’t kon nog en de dokter zou bij mij nog even kijken of de nieuwe pillen, die ik had voor mijn familiair geërfde verhoogde bloeddruk, het gewenste resultaat hadden opgeleverd en dat was zo. Iedereen blij.

Toen ik mijn mouw nogmaals naar boven schoof, maar nu voor de manchet van de bloeddrukmeter zag de dokter dat ik een flinke blauwe plek op mijn bovenarm had. “Zo…hoe komt u daar aan?” vroeg ie. Ik legde hem uit dat het geen gevalletje huiselijk geweld was, maar dat ik de bocht bij onze piano te kort had genomen. “Dan hebt u dus een hóge piano!” zei hij. ” Ik heb zo nog een leuke tip voor u!” Daarna verzonken wij in de stilte die nodig is voor het beluisteren van de onder- en bovendruk in mijn bloedvaten, waar hij zoals gezegd, tevreden over was.

“Mijn vrouw en ik houden erg van muziek” vertelde hij toen “en vorige week was ik voor het eerst van mijn leven in Brussel. Daar hebben we het Muziekinstrumentenmuseum bezocht. Het is een heel mooi art-nouveau-gebouw met diverse verdiepingen en ze hebben er heel veel instrumenten van over de hele wereld. Ook hele oude. En van foekepot tot trompet, van álles. Het leuke is, dat je een koptelefoon meekrijgt en als je in een op de grond aangebrachte cirkel gaat staan, hóór je het instrument waar je voor staat. Leuk voor uw man ook! Wij vonden het énig!” Hij was helemaal enthousiast!

Daar moeten we op doktersadvies dus maar es heen. Zo ver is Brussel niet en aan zo’n tripje kun je van alles vastknopen. Leuke dokter hebben wij, hè? En zo’n blauwe plek op je arm blijkt dus handig….eh….armig…..