Schilderachtige taferelen……

Ons huis wordt behangen en geschilderd deze weken. Van binnen. Dat is knap lastig als je er zelf ook nog wóónt. Er staat van alles in de weg en jijzelf nog het meest. En ik ben best goed in het wegcijferen van mezelf als ik in de juiste stemming ben, maar nu moet de schilder zich meer schikken. Spullen moeten ook van de ene plek naar de andere, kasten moeten uitgeruimd voordat ze verplaatst kunnen worden, etcetera, etcetera. De schilder zegt, dat ie wel wat gewend is, en dat is natuurlijk geschikt van ‘m.

We hadden deze toch wel grote klus eigenlijk gepland “in het voorjaar”. Je weet wel, dat is die tijd dat de bloemetjes weer gaan bloeien, de zon schijnt en de vogeltjes fluitend op zoek gaan naar de behuizing voor hun nieuwe gezin. En waarin de spullen, die nu van hot naar her worden gedragen gewoon eventjes naar buiten hadden gekund.

Maar de schilder had nú tijd, omdat in het bouwgebeuren waarbij hij betrokken is de boel plat ligt vanwege de vorst. Nou, wat doe je dan? Het was nu of veel later en gebeuren moet ’t toch. En het wordt heel mooi, hoor, en kan d’r weer járen tegen, dus ik moet sowieso niet zeuren. Ik ben alleen nooit zo blij met dingen die zo “plotsklaps” moeten. Het zal de leeftijd wel zijn. Ik was daar vroeger makkelijker in.

En we moeten elke dag ook zo vroeg ons bed uit, zeg, omdat schilders en dat soort volk van die matineuze types zijn. Aan de andere kant ben ik erg blij dat ons bed er überhaupt nog stáát……..!