 |
We hadden een jarige kleinzoon vandaag. Zeven jaar werd ie. En omdat op zondag nou eenmaal iedereen wat meer tijd heeft, had hij niet te klagen over de belangstelling. Het was mudjevol in zijn huis. Familie, buren, ze waren ‘m niet vergeten. Maar ja, als je zeven bent heb je ’t op een gegeven moment wel gehad met het gekakel van de tantes, die je nog willen zoenen ook, de ooms en verdere aanverwanten.
Er belde een vriendje aan de deur, dat kwam vragen of Koen met ‘m kwam spelen. “Hij is vandaag jarig!”, sprak de vader van het feestvarken “maar kom binnen, jongen!” Niet veel later kwam Koen vragen of ie bij zijn vriendje mocht gaan spelen. Dat het daar allicht rustiger was, zei hij er niet bij. Zijn ouders vonden ’t niet zo’n goed idee. “Nou zeg, je bent toch járig!”, zeiden ze.
Ik vond ’t wel grappig, dat ie überhaupt op ’t idee kwám! Maar ik kon me er wel iets bij voorstellen. Kijk, iedereen wás er, er werd niemand meer verwacht, de cadeaus waren bekend en binnen, dus de noodzaak om er bij te blijven was volgens de jarige niet zo dringend meer. Maar ja, ’n verjaarsvisite zonder jarige schijnt geen gewoonte te zijn……