 |
Lars stuurde me een link door van Oscar Peterson, te gast in de Dick Cavettshow, waarin hij even uit de losse pols de stijlen van een paar collega-pianisten uit de doeken deed. Ik ben een fan van Oscar en dat weet Lars. De man is helaas dood en dat vind ik dan weer zó zonde, hè! Er zijn talloze You Tube-filmpjes van Oscar en vooral als hij solo aan het werk is, vind ik ‘m geweldig. In z’n eentje een heel orkest, zo compleet. Het was zo’n aimabele man ook nog.
Maar wat een reageerder schrijft: “I will never play the piano again…”, dat heb ik ook. Zo van: wat zit ik hier eigenlijk ongelooflijk te klunzen, zeg! Maar dat zal iedereen die niet professioneel muziek maakt wel es hebben, denk ik. En zelfs als ie dat wél doet ook. Er zijn er altijd beter.
Vroeger had ik dat ook met Louis van Dijk. Vooral het ‘improviseren’, wat had ik dat graag in m’n vingers gehad, zeg! Al was ’t maar ’n béétje.
Ik kan wel goed uit m’n hoofd spelen en dat is makkelijk gebleken met begeleidingen en zo. Maar ik ken mensen, die absoluut niet zonder notenschrift kunnen, al kennen ze het te spelen stuk van achter naar voren en ondersteboven, het boek móet er bij.
Ik heb op ’n revalidatiecentrum muziekles gegeven en mensen geholpen, die altijd piano hadden gespeeld, maar hun gezichtsvermogen waren verloren. Ze waren ervan overtuigd dat ze zonder de noten te zien geen muziek meer konden maken. Het was een heel proces om ze ‘los te weken’ van het notenschrift, vooral voor gevorderden was het logischerwijs erg moeilijk vanwege het niveau. Natuurlijk zijn er allerlei systemen om de informatie toch binnen te krijgen, maar dat is hoofdzakelijk auditief. Het braillemuziekschrift is ingewikkeld en vooral op latere leeftijd moeilijk te leren. Dat werd altijd goed uitgezocht. Alleen al het feit dat men zich bewust moet worden dat muziek maken meer met je oren dan met je ogen te maken heeft is een hele omschakeling.
Maar het was erg leuk om mee te maken hoe mensen, met de kennis en de techniek die ze al in huis hadden, zelf melodieën gingen uitzoeken, máken zelfs, helemaal anders gingen musiceren en daar weer veel plezier aan beleefden. Ze ontdekten talenten, waarvan ze niet wisten dat ze ze hadden.
Talent tot improviseren dus. Want je improviseert wat áf, hoor, als je ogen het laten afweten en niet alleen als je even piano wilt spelen. Maar tsjonge, zoals Oscar dat deed, daar word je verhipte bescheiden van…….