Wat zeggen procenten en cijfers……?

Als ze in een reclame beweren dat 87% van de Nederlandse vrouwen een bepaald merk lotion op hun body smeert of dat 1 op de 3 huishoudens de wc schoonmaakt met product A, geloof je dat dan? Ik twijfel in ieder geval, want hoe ze aan die “getallen” komen, dat staat er nooit bij. Ze zullen mensen wel interviewen over hun smeer-en schoonmaakgewoonten, dat neem ik tenminste maar aan, maar hoeveel mensen dat dan zijn, in welke leeftijdscategorieën, hoe ze wonen en waar, en niet onbelangrijk: of ze wat te besteden hebben, dat weet je dan niet. Wordt zo’n reclame daarop gecontroleerd? Of het wáár is wat ze zeggen? Of ze zo’n cijfer niet uit hun op winst beluste duim zuigen?

Nog zo’n cijfer: ik las het komkommernieuwsbericht, dat één op de drie Britten slaapt met een teddybeer. Of dat zo is, weet je ook helemaal niet. Ik zie ze d’r wel voor aan, hoor, die Engelsen met hun bloemetjesbehang, maar toch. Je weet ’t niet. Als reactie bij dat bericht in de krant stonden heel wat “bekentenissen” van landgenoten van ons, die zeiden ook met ’n beer naar bed te gaan. In sommige gevallen was dat trouwens gewoon een man, hoor.

Ik doe ook even een intieme mededeling en zelfs een fotootje om het te bewijzen: bij ons bed zit ook een beer aan het hoofdeinde tussen ons in. Dat heeft een reden. De beer heeft een radiootje op schoot met ’n “oortje”. Mijn man gebruikt dat ’s avonds laat als ie nog even iets wil luisteren en mij niet wil storen bij het lezen. ’s Nachts gebruikt hij het toestelletje soms ook als de slaap niet wil lukken. Komt niet zo heel vaak voor gelukkig. Doordat die beer het ding op schoot heeft hoeft hij er niet naar te zoeken. Hij is functioneel dus, die beer.

Hoeveel mensen een functionele beer mee naar bed nemen, tja, dat is tot nu toe onbekend. En over knuffelberen zijn alleen Engelse cijfers bekend: één op de drie…….