De zekerheden van het leven…..

Gistermiddag waren we bij ’n oud-collega en z’n vrouw. We hebben, vooral op muzikaal gebied, nauw samengewerkt, we hebben vroeger samen gekampeerd, de kinderen kennen elkaar, enzovoort, enzovoort. Nou ja, het zijn van die mensen met wie je, na ze tijden niet meer gezien te hebben, afspreekt en gewoon weer verder gaat waar je was gebleven. Zo’n bezoek was ‘t. Er is veel gelachen, oude werkherinneringen ophalen is natuurlijk onvermijdelijk en ja, natúúrlijk was vroeger alles beter!.

Maar we hoorden dat hij ’n nieuw bedrijfje heeft opgestart, ondanks dat pensioen, ik kreeg al ’n visitekaartje ook, zodat de geranium best een mooie plant is, maar ook niet meer dan dat. Dat zijn van die momenten dat een mens niet begrijpt dat ie er ooit bij heeft kunnen werken. Drukker dan ooit! Ook wat dat betreft zijn gelukkig de tijden veranderd. En om ergens te oud voor te zijn, daarvoor is nog tijd zat. Ik vind dat mooi, hoor.

Toen we ophielden met werken stopte ook de aanvoer van mopjes en anecdotes ’n beetje. Dat is nou eenmaal zo. Maar gisteren hoorden we d’r weer een en nog historisch ook. ’n Kennis van de familie bezocht een crematieplechtigheid. Omdat hij de weg niet wist schakelde hij de navigatie van z’n telefoon in om ‘m die te wijzen. Dat was allemaal prima verlopen, keurig op tijd aanwezig, niks mis mee. Maar toen het letterlijk doodstil was in de zaal klonk vanuit zijn jaszak ineens luid en duidelijk de melding: “U hebt uw bestemming bereikt”.

Nou, dat was voor één van de aanwezigen met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid het geval……..