Tandenstoker……

De mondhygiënist, waar we vanmiddag waren, deelt zijn chique praktijkvilla met een paar tandartsen. Achter de ontvangstbalie zit een oudere dame, die de telefoon bedient en secretaressewerkzaamheden verricht. Wij zaten in de wachtruimte, die rijkelijk is voorzien van lectuur. Niet de Story, zal ik maar zeggen. Er klinkt een beschaafd klassiek muziekje uit de luidsprekers. Dat is even een sfeertekening, zodat je weet hoe we er bij zaten.

Ineens ging ergens een deur open en een lange, in ouderwetse witte doktersjas geklede, oudere tandarts kwam aanlopen. Hij vond het niet de moeite om ons te groeten, terwijl hij ons wel aankeek. Al was het maar ’n knikje geweest, we zijn tenslotte wel klanten, maar nee, niet interessant genoeg. Tegen de baliemevrouw zei hij: ” Loes, bel even naar (dat verstonden we uiteraard niet). Ik wil overleggen over een behandeling”. “Oké”, zei Loes en ze ging meteen aan het bellen. “Hallo, u spreekt met Loes B. (Nee, uit medelijden met Loes noem ik de naam van de tandarts niet, hoor). Mijn man wil graag dokter (niet verstaan) even spreken. Ja, dank u”.

“Gôh, familiebedrijfje dus!” dachten wij.”Ze is z’n vrouw”. Loes was aan het wachten. Opeens kwam de tandarts uit zijn kamer gestoven, we schrokken d’r van, en hij riep: “Loes, je moet wél dóórverbinden, hè!” Hij was kwáád. “Dóór-ver-bin-den dus!” Met de nadruk op elke lettergreep. “Ja, maar “zei z’n vrouw “hij is in bespreking. Ik heb ‘m nog helemaal niet aan de lijn. Dát is het probleem!”. Zij ook kwaad.

Toen kwam onze zachtaardige mondhygiënist ons halen en hopelijk is het weer goed gekomen daar aan de balie. Die mensen werken waarschijnlijk al veel te lang samen. Of hij heeft, vanwege de kosten, zijn vrouw moeten inschakelen voor het secretaressewerk. De kinderen waren tóch de deur uit. Terwijl hij veel liever daar een leuk, jong ding voor had gehad. Je weet ’t niet, je wéét ’t niet……

Maar je vrouw, of eigenlijk wíe dan ook, zó afbekken waar andere mensen, klanten nog wel, bij zijn, ik vind ’t niet kunnen. Je gaat al niet voor je plezier naar de tandarts, hoewel die van ons heel aardig is, hoor, maar deze zal ik nooit aanbevelen. Dat weet ik wel zeker, wat ’n chagrijn, zeg. En z’n vrouw moet maar flink haar tanden laten zien……….