Hebben we toch nog gesinterklaasd dit jaar. Het wordt steeds moeilijker om iedereen bij elkaar te krijgen en vooral de mannelijke vrijgezellen, van wie we er dus ’n paar hebben, hebben er helemaal geen zin in. Kerstmis vinden ze dan nog wel aardig, maar moeite doen voor Sinterklaas? Ze zien het niet zitten. En eigenlijk was dat tijdens hun puberteit/tijd al zo. Ik herinner me een (verplicht, dat zegt al genoeg) ‘gedicht’ van onze oudste vrijgezel. “Beste …., dit is een gedicht. De Sint”.

Surprises waren er in ons gezin ook nooit bij. Daar moet je voor in de wieg gelegd zijn en echte knutselaars hebben we niet. Ze kunnen wel knutselen, hoor, maar dat is meer met computers en zo. Nou moet ik zeggen, dat ik zelf suprises óók nooit zo geweldig heb gevonden. Ga maar na. Je bent er in de meeste gevallen behoorlijk lang mee bezig geweest, hebt moeite moeten doen om het te verstoppen, vooral als ie aan de maat was, en vervolgens ziet de ontvanger kans om binnen drie minuten de zaak te slopen. Dat motiveert toch niet, zeg nou zelf.

Maar gedichten, jongens! Die bewaar ik soms jaren omdat ze zo leuk en geestig zijn. En daar zijn ze ( behalve die ene zoon dan, maar die had gewoon geen zin, want hij verzint bijvoorbeeld de mooiste domeinnamen) in onze familie altijd aardig goed in geweest. En ik merk, de Heer zij geloofd en geprezen, dat onze kleinkinderen ’t ook hebben. Snappen de geintjes, lezen ze goed voor, dus dat belooft wat voor de toekomst.

Want dat het sintfeest wel weer goed komt bij ons, al is het nu even wat minder, dat geloof ik zonder meer. Dan gaat het niet om de cadeaus, die zijn maar bijzaak, maar om de lol en de gezelligheid. Dat de kinderen nu nog wat gespitst zijn op wat ze krijgen, dat zit ‘m ook in de leeftijd. Als daar verstandig mee wordt omgegaan, want ze snappen heus wel, dat recessie ook toeslaat bij goedheiligmannen, nou, dan komt dat wel in orde. We zitten even in een tussenfase van ook logistieke aard om de ganse familie bij elkaar te krijgen. Sinterklaas vieren is leuk met gelovige kleintjes en het is leuk met groteren die elkaar mild te grazen nemen, zoals dat met kerst niét en met sinterklaas wél kan. We waren gisteravond bij onze oudste dochter en haar mannen. We hebben eerst heerlijk gegeten en daarna heel leuk sinterklaas gevierd met pepernoten en warme chocolademelk. Helemaal traditioneel.

Toen we naar huis reden was het verhipte glad en daar is deze vrouw niet zo gek op, maar daar kon Sinterklaas natuurlijk ook niks aan doen, da’s overmacht. En daar heeft ie zelf de meeste last van gehad, want vier paardenbenen of vier autowielen, wat kun je beter hebben…….?

In de krant stond dat men zich zorgen maakt, omdat zebrapaden in het donker niet goed zichtbaar zijn. Vooral in de wintermaanden, als de duisternis vroeg invalt, zou dat gevaar opleveren voor mensen die graag zonder persoonlijke schade naar de overkant willen. En dat, vanwege bestuurders van gemotoriseerde voertuigen die dat dan niet in de gaten hebben. Dat gevaar lijkt me in de zomer net zo groot, maar dan is het aantal uren waarin je platgereden kunt worden wat minder.

Men wil nu wat extra borden als waarschuwingen langs de weg gaan zetten. Maar er stáán al zoveel borden langs de weg! Borden waar mensen zich ook weinig van aantrekken. Je went eraan dat ze d’r staan. ’n Bord meer of minder maakt letterlijk niet uit. Het lukt je toch niet om ze in één blik allemaal te lezen.

Wat mij een goed alternatief lijkt voor alwéér ’n bord erbij en waarvan ik eigenlijk nooit heb begrepen waarom ze uit het straatbeeld zijn verdwenen: de knipperbol! Het kan toch niet alleen maar zijn om de kleur oranje. Al heeft die kleur, met name de laatste tijd, wel ’n beetje veel nadruk gekregen. Ik vond ze nuttig, omdat ze opvallend en duidelijk waren. ” Dáár steken mensen over.” En doe je dat als voetganger heel eigenwijs niet of kijk je zelf niet uit, ja dan moet je als platgeredene niet zaniken……..