Winstdeling…….

Utrecht vind ik een gezellige stad. Het centrum dan, want verder ken ik Utrecht niet zo goed. Ik weet waar mijn zoon z’n huis woont, niet direct in ’t centrum, maar ik weet gelukkig ook hoe ik er komen moet. Hij woont in een leuk straatje.

Ze gaan in die gezellige stad een marathon houden over een paar weken. Daar kunnen bijna alle getrainde marathonlopers aan mee doen en misschien de minder getrainde ook wel. Als je wint krijg je een prijs. Daar doe je het niet voor. Ook ’n beetje voor de sport natuurlijk. In Utrecht heb je een witte prijs en een bruine prijs. ’t Is net of je brood haalt eigenlijk.

Hoe dat zit? Nou, als je bijvoorbeeld ’n Keniaan bent en je wint, dan ben je bruin en krijgt honderd euro als prijs. Heb je ’n wit vel en je loopt als eerste tegen het finishlintje dan krijg je tienduizend pegels op je rekening bijgeschreven. Door dat verschil willen ze het voor de Kenianen onaantrekkelijk maken om zich in te schrijven. Want die winnen maar steeds! Heel vervelend.

En die zouden het ook wel es alleen voor de prijs kunnen doen. Sport? Welnee, trainen hoeven ze niet, ben je gèk! Met die slanke lijfjes van ze zeker? Terwijl een blanke Nederlander bijvoorbeeld zich drie keer in de rondte moet oefenen voor de benodigde snelheid. En drie keer een marathon in de rondte is ver, hoor! Nee, dat gaan ze in Utrecht anders oplossen. Gewoon geen Kenianen erbij (die ze voor het gemak dan maar even buitenlanders noemen),

En wat ik nou het raarste vind is, dat Nederlandse lopers deze maatregel toejuichen, omdat ze ‘ook wel es willen winnen’. Sportief standpunt. Nou heb je ook Kenianen met een Nederlandse nationaliteit. Dat zou slim moeten zijn, maar hoe ze ’t daar dan mee denken te regelen……..?