Bloemrijk……

In de super waar mijn zoon en ik de weekendboodschappen deden liep een heel blije mevrouw met haar armen vol bloemen. Geen tattoo’s of zo, nee, wel zo’n drie bossen violieren, die ze qua kleur met zorg had uitgezocht. Toen ze zag, dat ik naar haar keek, omdat ze er echt zo gelukkig uitzag met haar bloemetjes, violieren rúiken ook nog es zo lekker, begon ze me spontaan te vertellen wat ze er allemaal mee van plan was.

“Twee bossen ga ik mengen en die zet ik in vazen, één op de tafel en de andere op de kast. En dan maak ik ’n bos wat kleiner en die zet ik bij de foto van mijn vader.” Dat klonk heel lief dus die was vast in de hemel of zo.

Ik wist niet zo gauw wat ik moest antwoorden. Dus ik zei maar, dat ik de kleuren : roze, donkerrood en paarsblauw erg mooi bij elkaar vond passen en dat was ook zo. Dat vond ik echt.

Maar ja, toen zei ze er heel prozaïsch achteraan: “Ach, en voor het geld hoef je het niet te laten!”. De supermarkt, we waren weer terug op aarde……