Het groene hart……

Het Valentijnsgebeuren is dit jaar veel minder aangeslagen, las ik. Ja, afgezien van het financiële aspect, iedereen had gelukkig wel wat anders te doen dan allerlei frutsels te kopen voor z’n geliefde. Je kon je liefde al uitgebreid betuigen door samen te gaan schaatsen. Samen de kou in is dan een warme actie.

’t Is ook dat ik niet zoveel begrijp van zo’n speciale dag. Ik kan me dat van vroeger niet herinneren dus het zal wel weer commerciëel zijn overgewaaid. Maar ik las een lief verhaaltje over ’n meisje, dat elk jaar een Valentijnskaart kreeg van haar opa. Je ópa! Hoe kómt ie d’r op. Ze had ‘m dan ook liever van een oogverblindende bewonderaar gehad. Maar nu opa er niet meer is, mist ze die kaart verschrikkelijk. Dus was er gelukkig meer tussen de grootvader en z’n kleindochter. En daar gaat het natuurlijk om, ook voor de rest van het jaar.

Al dat hartjesgedoe met van alles is ook wat overdreven. Een komkommer, die met veel kunst en vliegwerk in een hartvorm wordt geperst! Zielig. De smaak wordt er niet anders van en zo is het toch ook met de liefde op die ene dag. Als het alleen daarvan moet komen, laat dan maar zitten. Vind ik dan. Maar ik ben ook een weliswaar oud, maar best wel liefdevol en geliefd ( dat hoop ik tenminste van hart-e!) mens en daar zal het dus wel vandaan komen, dat Valentijns-onbegrip……..