Normaal doen……

Laatst vertelde ik dat ik ondanks mijn leeftijd geen enkele moeite had met parkeergarages. Ik ben d’r niet bang voor, bedoel ik, en best wel een handige gebruiker. Behalve gisteren even niet. Ik zag, na even rondrijden, want het was bij de Oranjerie, het winkelcentrum waarheen iedereen vlucht als het regent, hartstikke druk, een vrije plek. Wilde daar snel indraaien, nam de bocht te kort en kwam tot de ontdekking dat ik de ernaast staande auto had geraakt. Stom.

Natuurlijk weer geen pen en papier bij me, zodat ik naar het hokje van de beheerder ging, uitlegde wat me was gebeurd en vroeg of hij even ’n papiertje voor me had met een pen, zodat ik een briefje onder de ruitenwisser van de buurauto kon schuiven. Dat bleek hij erg netjes van mij te vinden. En ook een chauffeur, die wat kwam afleveren bij de parkeergarageman, vond het een nette actie. “Dat doen er niet veel, mevrouw” zei hij “de meeste mensen rijden gewoon zo weg.” Toen kwamen er allemaal verhalen van wat de mannen zelf allemaal was overkomen op dat gebied.

Ik kan me daar weinig bij voorstellen, moet ik zeggen. Ik vind mijn handelwijze normaal. Je bent verzekerd, brengt iemand schade toe en hebt dat dan te regelen. De man van de mevrouw van wie de auto was en die ons naar aanleiding van het vermelde telefoonnummer belde vond het ook al zo supernetjes. Vanmiddag kwam mevrouw zelf even langs om samen met mij het schadeformulier in te vullen. Heel geciviliceerd deden we dat.

Ze gaat morgen op vakantie en was druk met het inpakken van de caravan, dus het was allemaal zo gebeurd. Nu regelen de verzekeringsjongens het maar verder voor ons. En wat is daar nou allemaal voor bijzonders aan? Niks toch…..?