Vanmiddag waren de opa’s en oma’s welkom bij de uitvoering van de afscheidsmusical van onze tweede kleinzoon Niek. Hij zegt, net als onze oudste kleinzoon Stijn vorig jaar deed, zijn basisschool vaarwel om na de vakantie zijn kennis te gaan uitbreiden op dezelfde middelbare school als zijn neef.
Het was een leuke, modern opgezette musical, waarin rondgestrooid werd met allerlei digitale termen, waarvan de generatie die in de zaal zat vast niet allemaal geweten zal hebben waar de kids op het toneel het over hadden. Maar kommer en kwel was het, dat was duidelijk.
Het verloop van een gepland buurtpopfestival ging niet van een leien dakje omdat het netwerk plat lag, er geen bereik was voor de telefoons, er een band niet kwam opdagen vanwege een malafide manager, de beveiliging had zijn handen vol, er werd geklaagd over te verwachten geluidsoverlast, kortom helemaal van deze tijd al die sores.
Onze Niek was een beveiliger met aardig wat tekst en dat deed ie goed. Tussendoor natuurlijk het ‘koor’ met de hele klas, een musical is een musical en zo was er heel wat te zingen en te swingen. Dat ging leuk. En dan tenslotte natuurlijk een lied over ‘het afscheid’. De musical heette “Vermist” en dat rijmt natuurlijk mooi op ‘gemist’. Want dat denken ze wel, hoor. Dat er gemist gaat worden. De school de kinderen en de de kinderen de school en elkaar. Tja, groep 8 van “De Rank” houdt ’t voor gezien.
De aula van de school is klein en daarom moeten ze de musical nog wel ’n paar keer uitvoeren. Maar dat moeten echte artiesten ook altijd. Soms wel zeshonderd keer. Nou, dan valt dit nog mee. Maar de grootvaders en -moeders hadden toch maar mooi een soort première!
karin
juli 17, 2013 at 10:23pmLeuk was het, he?
De feestavond was ook zo leuk met disco en leuke/mooie momenten, zal je de ontroerende (en onscherpe) foto sturen van de hele klas in een kring met de armen om elkaar en daarbij het lied Afscheid nemen bestaat niet”.