Zó moet techniek…..

‘k Maak bij voorbaat mijn excuses aan alle wél handige mannen, omdat ik er zo erg om moest lachen, maar ik zag gisteren, bij het opendoen van de zonwering boven, toch wel zo’n leuk staaltje van gezond vrouwenverstand! Geweldig.

Nu iedereen weer zo’n beetje terug is van vakantie, worden overal caravans opgeruimd en vouwwagens ingeklapt. Een eindje verderop in de straat waren vier (!) mannen, ’n vader en z’n zoon met wat vrienden, bezig om zo’n vouwwagen achter het huis te krijgen. Ik vond dat wel een mooie onderneming, want de tuinpaadjes hier in de buurt zijn niet van villaformaat. Ze hadden een soort platte kar, zo-een waar je ook wasmachines en zware kasten mee verplaatst. De vouwwagen werd daar met z’n zijkant op gezet en hij moest over het paadje eerst richting de voordeur worden gereden en daarna linksom langs de zijkant van het huis naar de achterkant. Dat was het plan.

Nou, het eerste stuk ging best goed, hoor. Wat wil je, met z’n vieren moet dat wel lukken. Maar toen moest er van richting veranderd worden. Bochtenwerk. Ze kregen het ding de hoek niet om. Even terug, nog es proberen, maar het ging niet. En toen gingen ze vergaderen, de mannen. Er omheen lopen, bukken, kijken, wijzen, praten en de vertwijfeling sloeg aardig toe.

Toen ging de voordeur open en kwam er een vrouw naar buiten. Die keek ook, schopte tegen de wielen van de onderste kar, terwijl ze een beetje tegen de bovenkant van de vouwwagen duwde en toen zat er beweging in. De mannen, die hadden staan kijken schoten toe om het zware werk over te nemen en moeder ging, met zo’n gebaar van:  “niks te danken, graag gedaan”, weer naar binnen.

Koffie zetten waarschijnlijk…..