Deze overtreffende trap slaat op het huis waar we vanmorgen waren. En er was niet eens ’n trap, want alles is er gelijkvloers. We bezochten een (alweer) Hollandse vriendin van zus. Die heeft samen met haar man hun Australian Dream waargemaakt. Kwestie van het juiste vakmanschap en zakelijk inzicht dat hier goed van pas kwam. Ze zitten dus goed in de slappe was, zal ik maar zeggen en daar hebben ze hard voor gewerkt. Daardoor hebben ze het huis zelf kunnen ontwerpen en het laten bouwen. Veel geĆ«migreerde Hollanders hebben destijds zelf hun huis moeten bouwen om onder dak te komen!
Mijn zus had oorspronkelijk een werkrelatie met de vriendin, maar die verwaterde zo langzamerhand in het zwembad van 20 bij 30 meter tot de vriendenrelatie die ze nu hebben. Ze heeft ons rondgeleid door haar enorme huis met reusachtige tuinen en terrassen rondom, gastenverblijf, kunstwerken, kortom: groot, groter, grootst!
Maar knus? Nou, nee….Maar een schat van een gastvrouw. En wat is dan belangrijker? Het was reuzegezellig.
Nou, en toen gingen we bij een muziekwinkel in Noosa nylon snaren halen voor op de nieuwe gitaar van zus. Haar tere vingers, die wat ervarener moeten worden en nog eelt missen, kunnen niet tegen de metalen strings die er nu op zitten. Komen we thuis, zitten er metalen snaren in de verpakking! Moeten we morgen weer terug. Zo blijf je rondrijden, maar dat is niet erg.
We waren nog even in de surfclub, want vandaag was ’t weer prachtig weer. Tijd voor een lemonbitter. En het lightbier. 0,8 % is dat en het smaakt volgens mijn kloris als volwassen bier. Mooi, toch? Hoe minder procenten op de weg, hoe beter, hoewel kloris niet rijdt, maar meerijdt. Ze zeggen hier ’s middags dat het ‘winetime’ is. Om zo’n uurtje of vier. In elke soap of zo op de TV of in Australische films wordt ook flink geschonken en gedronken. ’s Lands wijs, ’s lands eer, zullen we maar zeggen.
Ook nog op het strand geweest, want we wilden foto’s met the Atlantic als achtergrond. Ik wou de anderen fotograferen, maar toen kwam er een leuke knul langslopen die zei:”Hey, guys! Shall I take the picture for you?” Toen konden we d’r met zijn vieren op. Meestal staat de fotograaf (ik dus) er niet op. Dat vind ik geen gemis, hoewel anderen daar misschien anders over denken. Het werd niettemin een leuk plaatje. De oceaan staat er mooi op…..
Jenni
februari 14, 2014 at 10:04amIk ben bang dat wij die foto dus nooit te zien zullen krijgen op dit blog? Veel plezier nog!!
els
februari 15, 2014 at 7:30amKomt allemaal als we weer thuis zijn, Jenni!