Rustig dagje…..

Moet kunnen, toch? We zijn tenslotte in een retirementvillage! Slow start vanmorgen, koffie en een bruin boterhammetje met jam. Ze zijn hier overgestapt op bruin brood. Ze kopen wit om te roosteren, want dat gaat beter dan met bruin, maar vinden bruin brood als gewone boterham nu lekkerder.

Verder heeft mijn Kloris hard gewerkt aan zijn bruining. Van zijn huid dan. Ik kan dat minder fanatiek omdat mijn koppie daar niet tegen kan. Hij ziet er nu dan ook uit als een hamburgertje van Mackies, zoals ze hier Mac Donalds noemen. Hij is regelmatig gekeerd en ge-olied dus met het kleurtje komt het helemaal goed!

Mijn zus heeft een bejaarde vriendin, die net verhuisd is naar een verzorgingshuis in deze (dure) omgeving, omdat ze wat meer zorg nodig heeft. Haar huis, dat ook hier in de village staat, moet nu verkocht en uitgeruimd worden. Mijn zus helpt de enige zoon om dat allemaal te regelen en houdt een oogje in het zeil omdat zij vlakbij woont en de zoon niet. Ik was even mee om haar te bezoeken. Ze is een hele leuke vrouw met enorm veel humor. Mijn zus heeft veel lol met haar. Hulpbehoevend, maar niet out of the blue, hoor.

Ze vertelt m’n zus van alles dat er omgaat in dat huis met de nodige humor. Ze heeft zich gelukkig geschikt in haar afhankelijke situatie en dat is al prettig. Het is een instelling voor mensen, die zich een chique behandeling kunnen veroorloven. Geen huize “Avondzon”, bedoel ik maar. Zo zat ze de eerste dag naast een dove vrouw bij the dinner. Conversatie ging niet. De tweede dag trof ze een mevrouw die niet helemaal bij de tijd was, dus dat was ook niet best voor de integratie, maar de derde dag zat ze naast ene John, die zeer veel belangstelling voor de nieuwkomer had. Mijn zus vertelde e.e.a. aan haar zoon, die zei:”Oh, heavens! There goes my inheritance!” Hij heeft de humor van zijn moeder…..