De Apenheul is een populaire attractie hier in Apeldoorn. Was het vroeger min of meer een park met een grote verzameling verschillende apensoorten, van indrukwekkend groot, er grappig uitziend, van diverse kleuren tot watervlugge kleintjes, van wie er een heleboel los door het park banjerden, tot groot vermaak van ook ónze kinderen, nu worden er nogal wat speciale activiteiten georganiseerd om de mensen, ondanks verhoogde toegangsprijzen, met hun kinderen naar het apenpark te laten komen. Door de reductie die er voor kinderen is lukt dat, volgens de berichten, heel aardig.
De psycholoog, die vroeger aan het revalidatiecentrum was verbonden, waar wij ook werkten, kwam er vaak om het gedrag van de apen te bestuderen. Vooral de groepsprocessen zijn interessant, zei hij. Want die bleken enorm op de gedragingen van de mensen in ons centrum te lijken. Hele verhandelingen kon hij erover schrijven.
Vanmorgen stond er een leuk stukje in de krant over Jambo, een 200 kilo wegende zilverrug-apenman, die zich heel zielig gedraagt. Niks macho aan te bekennen op dit moment. Hij heeft namelijk een kleine verwonding in zijn knieholte, waarvan al is vastgesteld dat het niks bijzonders is en gewoon even moet herstellen. Een “sneetje” stond er. Maar Jambo doet er heel moeilijk over.
Zoals mensenmannen ook wel eens doen als ze iets kleins mankeren. Niet allemaal natuurlijk, ik wil geen herrie in de tent hier, maar ze bestaan wel, zulke mannen. Bij apen dus ook. Jambo wenst verwend te worden door zijn vrouwen en die trekken zich van zijn dramatisch gedrag helemaal niks aan.
Dat vond ik kostelijk om te lezen. Onze psycholoog had gelijk om vaak te gaan kijken in de Apenheul. Kun je veel van leren. Apenvrouwen zijn net mensenvrouwen. Net zo verstandig…..
Grietej
augustus 8, 2014 at 11:24pm🙂 geweldig
Paul
augustus 9, 2014 at 5:21pmEn apenmannen zijn het daar, net zoals de mannelijke mensen, het vast mee oneens.