» Bejaardenleed…..

Het was druk bij de Readshop, waar ze ook een postagentschap hebben. Ik moest er even bij de interne pinautomaat zijn, een kaartje voor mijn Australische zus afgeven, want dat mocht niet tussen de nationale kerstpost en de speciale postzegel die er op ging, moest ik weer ergens anders in de winkel afrekenen. Geen wonder toch, dat iemand de weg kwijtraakt? Vooral als er zoveel volk in de weg staat. Met mij is namelijk alles okay, hoor!

Onderwijl wilde ik na het gebruik z’n pinpas weer aan mijn zoon teruggeven, die gelukkig even met me mee was omdat we nog wat meer boodschappen hadden te doen en ik zelf mijn portemonnee thuis had laten liggen.( Dus ook nog eens ’n vreemde pincode te onthouden, krijg je al respect voor me?) Maar die pas gaf ik dus bijna aan een wildvreemde jongen met ook een zwart jack aan. Die deed een stapje achteruit en toen zag ik mijn vergissing.

“Oh, ik dacht dat je mijn zoon was! Maar je lijkt geen steek op ‘m!” zei ik. Ik had wel de lachers op mijn hand en dat scheelt wel iéts. maar tjee zeg, wat voelde ik me opeens bejaard! Mijn zoon stond al buiten en grijnsde alleen maar : “Ach ja…..