Bejaardenleed…..

Het was druk bij de Readshop, waar ze ook een postagentschap hebben. Ik moest er even bij de interne pinautomaat zijn, een kaartje voor mijn Australische zus afgeven, want dat mocht niet tussen de nationale kerstpost en de speciale postzegel die er op ging, moest ik weer ergens anders in de winkel afrekenen. Geen wonder toch, dat iemand de weg kwijtraakt? Vooral als er zoveel volk in de weg staat. Met mij is namelijk alles okay, hoor!

Onderwijl wilde ik na het gebruik z’n pinpas weer aan mijn zoon teruggeven, die gelukkig even  met me  mee was omdat we nog wat meer boodschappen hadden te doen en ik zelf mijn portemonnee thuis had laten liggen.( Dus ook nog eens ’n vreemde pincode  te onthouden, krijg je al respect voor me?)  Maar die pas gaf ik dus bijna aan een wildvreemde jongen met ook een zwart jack aan. Die deed een stapje achteruit en toen zag ik mijn vergissing.

“Oh, ik dacht dat je mijn zoon was! Maar je lijkt geen steek op ‘m!” zei ik. Ik had wel de lachers op mijn hand en dat scheelt wel iéts. maar tjee zeg, wat voelde ik me opeens bejaard! Mijn zoon stond al buiten en grijnsde alleen maar : “Ach ja…..

.....de politie is je beste kameraad en ik heb m'n rijbewijs altijd bij me.....

….. ik heb m’n rijbewijs altijd bij me…..

2 reacties op “Bejaardenleed…..

  1. Paul

    december 22, 2014 at 11:22pm

    Ai, pijnlijk Els. En het jammere is: jij bent nog te jong om dit voorval direct weer te zijn vergeten.

  2. els

    december 24, 2014 at 12:41am

    Paul, you made my day! Dat voordeel was me nog niet opgevallen…..

Laat een reactie achter op Paul Reactie annuleren

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)