Zangzaad…..

Er stond vandaag een artikel over zingen in de krant. Daarin las ik, dat veel mensen baat hebben bij het uit volle borst kwelen. Vooral die volle borst oftewel je longen vol met lucht is goed voor je lijf en je leden. Zelf ben ik niet zo zangerig meer. Vroeger wel lid geweest van wat koren, maar toen ik pianobegeleiding ging doen kwam het er niet meer zo van.

Er zijn ook mensen, die onder de douche zingen en “O sole mio” aanheffen tijdens het inzepen. Daar kan ik me nou weinig bij voorstellen. Misschien is dat meer iets voor mannen, zoals “O sole mio”dat ook is. Het lijkt me, dat vrouwen meer neurieën. Uit genoegen omdat je lekker warm en schoon wordt. Maar dat ligt helemaal aan je karakter, hoor en niet in het minst aan hoeveel tijd je te besteden hebt. Als er vijf man aan je badkamerdeur staan te rammelen valt er weinig te neurieën wellicht.

Maar dat zingen goed is voor een mens staat als een paal boven water. Toen wij nog werkten bij een revalidatiecentrum voor blinden en slechtzienden hadden we een koortje van revalidanten. Mijn kloris en ik deden dat in onze vrije tijd als extraatje, omdat we het zelf ook hartstikke leuk vonden om te doen. De ‘repetities’ waren altijd op maandagavond. Direct na de maaltijd tot aan de koffie om half acht. Wij zeiden altijd, dat het een prima manier was om de maaltijd te laten zakken. De lokatie was in het gebouw waar een piano stond.

De nieuwe revalidanten kwamen ook altijd op maandag binnen en werden dan vaak door “oude klanten” meegenomen om mee te komen doen. Dat vonden de meeste mensen een leuke binnenkomer. En op een koor heb je buren en meteen aanspraak. Ons repertoire bestond meestal uit bekende liedjes en het lag natuurlijk een beetje aan de mensen die in huis waren of je ook een keer wat moeilijkers kon proberen en dat wisselde nogal eens. We hadden soms een koor met veel meer vrouwen dan mannen, maar ook wel eens andersom. Sloten ineens vier vrouwen hun revalidatie af en gingen naar huis. Dan was de samenstelling plotseling anders en hadden we een gemengd mannenkoor. Maar dat had ook wel weer wat.

Maar plezier in zingen was er altijd. Als het tegen half acht liep, hoefde ik alleen maar even het voorspelletje van het schone lied van Rita Corita “Koffie, koffie, lekker bakkie koffie!” te spelen of iedereen stond op, trok onder het galmen van deze klanken z’n jas aan en vertrok gezellig zingend naar het hoofdgebouw, waar inderdaad de koffie klaarstond.

Dus zingen is goed voor je lijf, voor je stemming en goed voor je geest. Het hoeft ook niet altijd Bach of Mozart te zijn, hoewel dat voor veel mensen misschien wat meer cachet heeft dan het repertoire van mevrouw Corita, maar de koffie na afloop smaakt er niet anders van.

Voor ons is het een leuke herinnering…..!

…..we hadden een bijzonder koor: de dirigent zag de leden niet en vice versa. Geen enkel probleem….!