En de koeien hebben staarten…..

…..de rekening van de tandarts komt nog…..

Vrijdag is de dag van Sint Maarten. Ik kom d’r op doordat in een foldertje stokjes met aan een touwtje ’n ledlampje werden aangeboden. Drie voor een euro vijftig. Er hoeft alleen nog een lampionnetje aan en het kind kan veilig op snoepreis. Vooral die veiligheid is een stuk verbeterd op die manier, want toen onze kinders op stap gingen met hun zelf vervaardigde lampionnen zat er een brandend kaarsje in.

Bij sommige zingende enthousiastelingen was een uitgebrand geheel aan een stokje, als ook dat niet in vlammen was opgegaan na een windvlaagje, nogal eens het gevolg. Moesten ze meeliften op een bevriende lampion. Het was alleen daarom al dat er een volwassene of oudere broer of zus mee moest. Die spanning is nu verdwenen door die “3 voor 1 euro 50”. Geen geld natuurlijk. Als ze het lampionnetje nog maar zelf maken.

Wij hebben in Groningen gewoond, waar Sint Maarten uitgebreid werd gevierd. Ik las, dat er weer meer belangstelling voor dit bedelfeest is, ook in andere delen van het land. Sint Maarten is van Utrecht zelfs de beschermheilige, daar kan ie natuurlijk niet stuk. Daar noemen ze het ook “het feest van het delen”. Want dat is, wat Maarten deed, hè? Gaf een stuk van zijn mantel aan een arme sloeber. Kennelijk niet zijn hele mantel, maar een deel. Feest van het delen, Sint Maarten.

Toen we later in Vaassen woonden is van onze jongste zoon zijn plastic tas met verzamelde lekkernijen een keer door een langsfietsende grote jongen, scooters hadden ze nog niet toen, uit zijn handen gerukt. Hij was een jaar of zes. Huilend kwam hij thuis, waarop zijn broertje de inhoud van zijn hele snoepzak op tafel uitspreidde en heel zorgvuldig, snoepje voor snoepje, pepermuntje voor pepermuntje, pepernoot voor pepernoot ( ja, fruit was nog niet zo in de mode, mensen!) deelde met zijn nog nasnikkende broer. Ik vond dat toen heel lief, weet ik nog. Zonder woorden deed ie dat. Delen, het leek Sint Maarten himself wel. Maar ik had die stomme knul gráág van zijn rijwiel willen trekken, zo kwaad was ik…..