Hulpverlening…..

Afgelopen zaterdag zagen we een staaltje medemenselijke hulpverlening midden op een kruispunt van de Laan van Zevenhuizen, alhier. Een blind jong meisje, uiteraard herkenbaar aan haar witte stok met rooie strepen, was bezig de weg over te steken. Dat ging bepaald niet zonder problemen. Was ze nou maar récht overgestoken, maar nee, ze week af van de oversteek, van het rechte pad dus en liep al voelend met haar stok, zó het kruispunt op.

Het verkeer, dat van de dwarse richting kwam was al bezig op te rijden en had haar zo op de bumper kunnen nemen. Ze was zeer gevaarlijk bezig. Een automobilist zette zijn auto midden op het kruispunt stil, sloot daarmee elke rijrichting af, stapte uit en pakte het meisje beet. Deed dat zeer uitgebreid, vragend waar ze heen wilde, stak met haar over en zette haar bij de juiste oversteekplaats, drukte zélfs nog voor haar op het knopje en liep toen op z’n gemak terug naar zijn auto, zwaaide naar iedereen om ze te bedanken voor hun geduld, het duurde met elkaar echt wel een paar minuten, hoor, en reed weg. Applaus.

Maar wat er dan in zo’n situatie gebeurt, zeg! Het verkeer zat in vier richtingen vast. Mijn zoon zei, dat die man z’n auto wel wat handiger had kunnen wegzetten bij zijn reddingsactie en misschien was dat ook wel zo, maar ach, zo krijg je toch weer es wat aandacht (de hulpverlener deelde daarin mee natuurlijk) voor de gehandicapte medemens.

Het meisje had trouwens een heel moderne stok, daar heb ik verstand van, zoals je weet, maar heeft misschien wel een (opfris-)cursusje mobiliteit nodig, want ze was echt een gevaar voor zichzelf. Daar weet ik trouwens nog wel een goed adresje voor…..