Nou, net zoiets als in Apeldoorn, denk ik. Grijs, nat en saai. Gisteren was de zon er even, zodat we weten dat ie nog bestaat. Heb ik de tuin een beetje opgeruimd. Maar vandaag is het weer weer niks. Neerslagkans 60%, luchtvochtigheid 86%, wind 26 km.,temperatuur 8 graden Celsius. Gezellig. Maar dan binnenshuis.

Als je niet uitkijkt word je d’r net zo miezerig van als het weer. Dat laten we niet gebeuren, hoor! Kloris is aan het opruimen geslagen. Hij heeft even pauze genomen, merk ik. Als je zelf in de herfst (winter, daar ziet ie nog niet naar uit!) van je leven bent, moet je de tering naar de nering zetten. Dat doe ik zelf ook regelmatig. O, daar is ie alweer. ’n Bikkel, die man.

En de zekerheid, dat het beslist weer lente wordt hebben we natuurlijk. Door dat gekke weer zijn er al dikke knoppen aan de struiken, zijn er al bollen boven de grond uit aan het groeien en worden we ’s morgens wakker gezongen door een merel op het dak. Veel te vroeg allemaal, die verschijnselen, maar wel hoopgevend.

De boeren, die allerlei uitdrukkingen en verwachtingen hebben over het weer, zullen de boel wel moeten gaan bijstellen. Er klopt niet veel meer van, hè? Maar het komt goed, dat weet ik zeker…..

…..doorhalen wat niet van toepassing is…..

Mooi woord en ’n ouderwets begrip. Als iets in de vergetelheid raakt, nou, dan is dat niet voor niks zou je haast denken. Maar dat is natuurlijk niet zo. Er wordt weer heel wat ontrukt aan die vergetelheid. Kijk naar Andere Tijden en naar Andere Tijden Sport bijvoorbeeld. Soms denk ik: bij gebrek aan interessants in Deze Tijden, maar dat vind ik dan. Ik heb (en dat komt natuurlijk door mijn bejaarde status) vaak zo’n gevoel van “afwachten, wat er van komt allemaal.” Maar dat is dus zeer persoonlijk.

Mijn kloris heeft dat helemaal niet, geloof ik. Die is erg geïnteresseerd in alle technische ontwikkelingen van tegenwoordig. Hij heeft een goeie aan zijn zoon met zijn bedrijf. Die houdt ‘m wel op de hoogte van van alles. Ze volgen samen de CES-beurs in Las Vegas (onze jongste zoon is daar zelfs al eens geweest), alle autobeurzen en zo. Nee, die man blijft wel bij de tijd, hoor!

We zijn wel een paar familieverjaardagen vergeten. Ik “zit” op Facebook, maar doe d’r niks mee. Dan word je ook niet herinnerd aan verjaardagen. Bij mij komt het voornamelijk doordat de tijd zo vliegt en doordat ik vergeten ben het blaadje van de verjaarskalender ( die “elders” hangt, als je snapt wat ik bedoel) om te slaan van december naar januari.

Maar mijn geliefde familieleden weten wel, dat ze niet in de vergetelheid zijn geraakt…..

…..het kalenderblaadje om te slaan…..!

Nou, helemaal waar, hoor: dat spreekwoord uit de tijd, dat het volgens mij allemaal zo snel nog niet ging. En dat je ‘m goed (wel) moet gebruiken lijkt me iets van alle tijden. Als je vroeger (als vrouw dan, hè) ’s morgens zat te lezen of iets anders aan het doen was, breien of handwerken, dan was er beslist iets niet in orde met je huishouden. Er waren buurtjes waar men op maandagmorgen als eerste de was buiten moest hebben hangen om aan te tonen dat je je tijd wél besteed had doorgebracht. Uit die tijd stamt het spreekwoord, dat een vrouwenhand en een paardentand nooit stil staan.

Die paardentand laat ik even zitten, daar heb ik geen verstand van, maar dat vrouwen veel te doen hadden vroeger, omdat alle moderne apparaten er nog niet waren, is wel zeker. Als de kinderen naar bed waren en de afwas gedaan, was er wat rust, maar ze zaten niet met hun handen over elkaar. Verstelwerk of zo moest ook gebeuren. Onderwijl luisterend naar de radio, hoor, gezellig was het wel.

In mijn tijd met onze kinderen, ging vader ‘morgens de deur uit, ik ben veertien jaar onbezoldigd thuis geweest en mijn huishouding was niet perfect geregeld, zeker niet, ondanks de stofzuiger, wasmachine en zelfs auto voor de deur, maar we hadden het goed. Ik heb wel eens meer verteld, dat ik jaloers was dat mijn kloris, weliswaar náást z’n baan, allerlei leuke studies deed, maar met de kinderen had ik het ook leuk.

Door die auto konden we naar oma, naar de kinderboerderij, ook buurkinderen mee, ik kon bij een vriendin (in dezelfde omstandigheden en met net zo’n huishouding) koffie drinken en weg wanneer ik wilde. En die vrouwenhanden van mij speelden piano en ook dat was leuk.

Toen de jongste naar de kleuterschool ging zocht ik een op de schooltijd aansluitend baantje, deeltijd was bepaald nog niet zo normaal zodat het iets in de thuiszorg werd en dat was ook erg leuk. Ik heb mensen ontmoet, die ik anders nooit zou zijn tegengekomen. En vaak niet in de leukste omstandigheden, zodat je je bewust wordt hoe goed je het zelf hebt.
En voor alles is een tijd.

Het is vandaag al de 13e januari van het nieuwe jaar. De eerste weken zijn omgevlogen. Ook omdat we problemen hadden met onze riolering. Alles liep probleemloos door, hoor. Toiletten, wastafels en douche, niks aan de hand, maar in de keuken was het mis. Waterballet en we wisten niet hoe dat allemaal zat. Er zijn leidingen vernieuwd, maar de grote verstopping zat onder de grond. Een afvoer die rechtdoor had moeten lopen, hing in een bocht en die bocht zat vol met zeepspul van de vaatwasser. Er kon niks meer langs. Daar had die vrouw met die vatenkwast van vroeger natuurlijk geen last van gehad!

Nou ja, de man van het bedrijf die door het luik in de gangkast kroop en de zaak letterlijk heeft opgelost en er een nieuw (recht!) stuk tussen heeft geplaatst, zei dat het nu allemaal wel goed zou zijn. We kregen z’n kaartje en konden een flink bedrag pinnen bij hem. Voor ons was het weer eens een hele happening natuurlijk en veel gedweil ook, maar ach, de boel is weer schoon. Het parket is wat raar vlak bij het gootsteenkastje, maar dat moet eerst maar eens goed drogen.

…..ook vernieuwd, het enige dat ‘in zicht’ is…..