Er zijn van die dingen waarvan je denkt: dat gebeurt ons niet. Het zit niet in onze familie. Toen onze oudste dochter en schoonzoon ons dus op 29 maart kwamen vertellen dat er bij haar borstkanker was geconstateerd, was dat enorm schrikken, dat snap je. Een gunstig iets was, dat ze het zelf had opgemerkt en er zogeheten “vroeg” bij was. Niet via een volksonderzoek dus. Er werd voortvarend begonnen met de behandeling in het Gelre Ziekenhuis hier in Apeldoorn.

Ze moest aan de chemo, een keer of zes, met tussenpozen van een paar weken. Daar werd ze soms erg naar van en ze verloor haar krullenbol ook nog es. Een pruik vond ze helemaal niks en zonde van het geld, want dat haar kwam wel weer in orde. En ons kind kocht bij elke outfit een gezellig bijpassend mutsje en dat stond haar prima! Ze lakte haar nageltjes in kleur en de mooie zomer was een cadeautje. We hadden met z’n allen een vakantie in Engeland geboekt en die kon toen niet doorgaan, want ze mocht van de dokter het land niet uit. Logisch uiteraard. Ze heeft nog een paar dagen in het ziekenhuis moeten doorbrengen vanwege wat koorts en gebrek aan witte bloedlichaampjes, maar dat kwam ook weer goed.

Maar ze was wel enorm druk met van alles, hoor! Bloedonderzoeken, MRI’s, geprik voor van alles. Nog operaties gehad ook, maar nu is ze aan de bestraling. Moet ze voor naar Deventer. “Ik geef nog geen licht”, zegt ze. Als alles naar wens verloopt is ze 4 december klaar. Ze krijgt nog “eiwit”-prikken om de drie weken, maar daar zit ook een eind aan. Hormoontabletten zal nog wel lang moeten, maar in principe is ze “schoon” verklaard. Ze heeft een rots als echtgenoot, die steeds met haar is meegegaan en haar gesteund heeft bij alles. We zijn enorm trots op allebei en op haar jongens, niet te vergeten. Want zo’n ziekte als kanker is niet niks in je gezin. Omdat ze haar belevenissen op Facebook deelde, wisten familie, vrienden en collega’s overal van en heeft ze veel support gekregen van iedereen.

En iedereen is steeds positief geweest, zo van: natuurlijk komt het goed! Het ‘slachtoffer’ zelf voorop. Haar krullenbol, dat zal nog wel even duren, maar dat komt wel. Ze zeggen, dat je er mooier haar voor terugkrijgt. En die Engelse vakantie? Is gewoon een jaartje uitgesteld…..

Dat onze nieuwe auto, ( die we trouwens al vanaf april hebben dus het heel erg nieuwe is d’r alweer af!) een hoge instap heeft, hetgeen prettig is voor mensen die ‘al wat’ op leeftijd zijn, bevalt ons wel. Je schuift er zó in, zal ik maar zeggen. En je ziet wat meer, hoewel in ons geval niet elke passagier daar wat aan heeft.

Maar mijn kloris noemt dat “haute voiture”. Vond ik wel leuk klinken. We doen niet aan haute couture, ook niet aan haute coiffure, hoewel we deze week wel even naar de kapper moeten, want dat is haute nodig…..

Logica staat bekend als : juiste opeenvolging van oorzaak en gevolg. Web-logica, daar heb ik eens even over nagedacht. Wat is de oorzaak van het feit, dat ik “weblog”? Nou, toen we met pensioen gingen veranderde ons dagelijkse ritme en ritueel nogal en ik vond schrijven over iets altijd al leuk leuk. Niet dat ik nou per se mijn ei kwijt moet of zo, er moet wel een aanleiding zijn. Anderen zijn daar beter in en mijn eieren stellen niet zoveel voor. Maar ik verbaas me over dingen, ben soms geërgerd over iets, vind dat dan onbegrijpelijk, maar er valt me ook wel eens iets leuks of moois op en dat wil ik dan wel vertellen. Of over mijn familie, waar soms zorgen over zijn, iets dat jullie mogen weten dan natuurlijk. Ik wil geen herrie in de familietent! Dat is dan kort gezegd de oorzaak van mijn webloggedrag: ik vind schrijven leuk en taal interesseert me.

Een logisch gevolg daarvan is dan dat mensen dat wel eens tegenkomen en lezen, er op reageren zelfs! Als even zo logische reactie lees ik de belevenissen en ontboezemingen van zulke volgers dan ook en het gevolg dáárvan is weer, dat je ze een beetje leert kennen. Sommige blogs volg ik al vele jaren. Daar zitten land- en provincieverhuizers bij! Gewone verhuizers ook, hoor. Wij wonen in ons tiende huis dus daar weten we sowieso alles van. Dit huis is trouwens al ruim 33 jaar onze vaste stek, dus het gaat er wel een beetje af, dat verhuizerige. Veel blogs zijn inmiddels verdwenen. Dat vind ik wel jammer, maar zo gaat dat.

Op een dag ga je dan zelf webloggen. Nu al ruim 17 jaar. Je gaat als je ouder wordt de wereld anders bekijken, merk ik. Je verbaast je wat meer, zal ik maar zeggen. Zegt wat vaker: “Tssss! Nou já, zeg!” Steunt wat vaker goeie doelen, zegt er ook eens een af, omdat je hun werkwijze wat vreemd vindt. Mijn kloris doet nog steeds met plezier zijn vrijwilligerswerk, waarbij ik ‘m ‘administratief’ mag helpen. We kijken heel anders televisie dan vroeger. Maar dat heeft iedereen wel, denk ik. Bankieren doe ik via mijn telefoon. (Ik zie me nog de afschriftjes op datum leggen en in een mapje doen.) Nee, die veranderingetjes zijn allemaal logica van de bovenste plank qua ontwikkelingen! Maar ik blijf me over van alles en nog wat verbazen. Over het weer onder andere en dat er dan mensen zijn die het klimaatakkoord afschaffen! Is dat nou logisch…..?