Gisteren werden in ons dagblad de kerstreclame-acties van de diverse supermarktketens met elkaar vergeleken. Jumbo kwam er goed af, met veel zingende sporters op de achtergrond en met Max Verstappen, die even een fles ‘bubbels’ kwam brengen. Gezellig, gezellig.
Lidl met Beau van Erven Dorens werd wat overdreven gevonden vanwege de duidelijke bedoeling om niet alleen het ‘gewone volk’ in het assortiment te interesseren maar ook de bovenlaag van de bevolking. In die reclame is het wel erg veel goud dat er blinkt. En die vette knipoog aan het eind had Beau wel achterwege mogen laten. Die bewaart ie maar voor vrienden die ook een dubbele achternaam hebben.
Albert Heijn heeft het reclametechnisch het slimst gedaan, zeggen deskundigen. Door de héle maand december erbij te betrekken en niet alleen die min of meer verplichte ‘gezellige’ familiediners met de kerst. Meer uit het leven gegrepen: kerstlampensnoertjes die in de war zitten, kerstkaarten die geschreven moeten worden, kinderen die vrij zijn en van alles willen, nou ja, van alles dat langskomt in december.
En dan de Plus. De één vindt het een tot tranen ontroerende commercial en de ander vindt de dood en een kerkhof bepaald niet bij een supermarkt passen. Niet om vrolijk van te worden. Vind ik ook, hoor. Dat had misschien wel wat anders gekund. Maar het is natuurlijk wel ‘uit het leven gegrepen’, nog letterlijk ook! Toevallig kennen we een paar gevallen, waarbij een oma en een opa in december gestorven zijn. Dan is die tijd van het jaar nooit meer hetzelfde als voorheen. Niks aan te doen.
In dat filmpje van de Plusreclame gaat het over de traditie van oma, die altijd het kerstmaal kookte en die er nu niet meer is. Dat daar in familieverband bij stilgestaan wordt is logisch. Dat de dochter, die het bereiden van het kerstdiner in het ouderlijk huis van haar heeft overgenomen, de recepten van haar moeder nauwgezet volgt, vind ik wel mooi. Traditie. Maar dat ze de boodschappen daarvoor dan bij de Plus doet, komt er eigenlijk niet helemaal uit, dat is wat zwak uit reclame-oogpunt gezien. Dat het me treft, ach, dat zal de leeftijd wel wezen, want verder voel ik me wel aardig vrolijk, hoor…..!