Wij luisteren op zondagmorgen altijd naar het concert dat AVRO/TROS uitzendt vanuit het Concertgebouw in Amsterdam. Kop koffie erbij, prettig begin van de zondag, vinden wij. Een dag om het rustig aan te doen, maar ja, dat kan in principe bij ons elke dag, uitzonderingen daargelaten. Maar de hele straat doet het op zondag rustig aan. Veel nog gesloten gordijnen en zo.

Maar over het concert van vandaag. Dat viel bij mij sowieso in het pulletje, want het werd uitgevoerd door de Marinierskapel der Koninklijke Marine. Ik hou erg van de klank van een blaasorkest. Mogen ze me voor wakker maken.We hebben in Deventer ooit al eens een concert bijgewoond, waarin de Marinierskapel dat gaf samen met The Dutch Swingcollege Band en dat was geweldig. Het swong de pan uit, zal ik maar zeggen.

Wat ze nu op het programma hadden deed dat trouwens ook, want het was The Rhapsody in Blue van Gershwin. En wie was de pianosolist? Gershwin himself ! Die heeft in 1925 een pianolarol ingespeeld en met een pianola en een soort voorzetapparaat, dat heel precies werd gemonteerd op een Steinwayvleugel was hij de solist bij het marineorkest. Wonderbaarlijk, toch?

Er was natuurlijk wel iemand nodig die kundig met verstand van muziek de pianolarol kon bedienen en dat was Jan Bouman, die ook hoornist is. Hij kon ook nog iets doen met de dynamiek, heel bijzonder. Hoe je zo’n iemand nou moet noemen weet ik niet, maar een pianolist lijkt me wel wat..Het scheelt maar twee letters met de pianosolist Gershwin.

De Marinierskapel hield George perfect bij, want die zette er behoorlijk de sokken in 1925. Het was een bijzondere ervaring die combinatie van heden en verleden te horen en de zaal was terecht zéér enthousiast. Geweldig om zoiets eens te doen. Georganiseerd door het Concertgebouw en het Pianolamuseum. Dirigent Arjen Tien krijgt van mij samen met z’n mariniers trouwens ook een tien.

Dit is toch wat anders dan André Hazes jr. met z’n als hologram geprojecteerde overleden pa te zien en horen zingen. Dat is zo erg ‘heden’. Maar ik hou niet van Hazes, dat scheelt ook…..

Daar kun je na twee keer een uitvaart binnen veertien dagen uiteraard last van hebben. Met bovendien een zus en een neef die in een brandend werelddeel wonen. En als je een hevig verlangen hebt naar de sneeuwklokjes en de krokusjes. Maar dat heb ik elk jaar.

Hoewel de natuur al weken voor ligt op “normaal” om deze tijd van het jaar. Knoppen in de struiken, vogels die het eigenlijk ook niet precies meer weten. Volgende week zitten we qua temperatuur weer in de dubbele cijfers. Ja, klimaatverandering, net wat u zegt. Mijn kloris wil wel weer een lekker warme zomer, zegt ie. Laat het dan eerst maar even flink regenen.

We wachten het maar af, hoe alles loopt. Er is altijd wat. Maar met de economie komt het gelukkig wel goed, want de koning is naar Oman. Vanwege de goede betrekkingen. Ja, naar een uitvaart, die al geweest is. Kan ook. Zo is er altijd wat, waar je de blues van kan krijgen.

Kloris kwam met een uitdrukking, die hij zijn Friese pleegmoeder vroeger hoorde zeggen. ” ’t Is altijd wat. Kriebel aan de benen en jeuk aan ’t gat!” Nou, daar is nog wel overheen te komen. ’n Mooiere relativering van een januariblues kun je niet bedenken…..!

Onze krant komt vandaag met een vooruitblikkend artikel. Dat gaat over hoe over honderd jaar deze regio eruit ziet. Héél anders, dat staat vast. Er wonen om te beginnen veel meer mensen, want de zeespiegel stijgt dus de Randstad wordt onveiliger omdat het daar laag is. En wij zitten hier hoog. Nu al. Hoeven we weinig aan te doen. Nou ja, de rivieren moeten breder, de IJssel bijvoorbeeld moet twee keer zo breed worden. En het IJsselmeer moet uitgediept, want dat moet het Randstadwater opvangen.

Bovendien gaan de naaldbomen vervangen worden door loofbomen, want die houden water beter vast. De kerstbomen worden hartstikke duur, daar kun je op rekenen. Akkerbouw gebeurt op de Flevolandse klei. Veeteelt alleen nog mondjesmaat, dus weinig tot geen belasting van het milieu. Vanwege al die mensen die hier naar toe komen, ze rekenen op een aanwas tot 20 miljoen, worden de steden hier groot. Apeldoorn ook. Niemand zal meer zeggen: “Ik moet nog even naar ’t dorp”, als ze naar het centrum willen.

Groen wordt en blijft het hier wel. Dat vind ik een geruststelling voor mijn nazaten. Hoeven ze niet meteen te verkassen naar die nieuwontdekte planeet TOI 700 d, die nogal op de aarde lijkt, zeggen ze. Het openbaar vervoer zal d’r wel niet op vliegen, want hij is 100 lichtjaar verwijderd, maar je weet het niet. ‘Beam me up’ kan misschien inmiddels ook wel over 100 jaar !

Leuk om te lezen, hoor, zo”n verhaal, dat door de Wageningse Universiteit een wetenschappelijk tintje krijgt. Regeren is vooruitzien. Maar tjee, wat zullen er veel vergunningen en regeltjes nodig zijn om het zover te krijgen. Alleen al zoveel huizen die ze voor al die mensen moeten bouwen, want in een plaggenhut zullen ze wel niet meer willen. Ik ben blij, dat ik dat niet hoef mee te maken, want dat lijkt me het enige feit dat vast staat.

We moeten morgen alweer naar een uitvaart. Een vriend van ons is in zeer korte tijd aan het eind van zijn leven gekomen. Een te laat ontdekte kanker is hem na ‘vage klachten’ fataal geworden. Hij was iets jonger dan wij, maar zo gaat het met generaties mensen. Het is de natuur die het regelt. En dat ‘beam me up’ is een kwestie van geloof en vertrouwen voor veel mensen Onze vriend had beide…..