Nou, da’s toch mooi, dat onze driekleur bij ons aan de overkant staat geparkeerd!

Op het doosje waar onze mondkapjes inzitten staat een groot kruis door de restafvalcontainer. Daar mag het kapje na eenmalig gebruik niet in weggegooid worden. Waar dan wel ? De stoffen kapjes die ik had waren van een zodanig model dat we eruit zagen als van die middeleeuwse pestlijderdokters. Wit en enigszins puntig naar voren wijzend. Die kon ik wel wassen, maar ze waren ook nogal benauwd. Dan waren die papierachtige blauwe dingen handiger en goedkoper ook. Veel mensen zijn creatief en laten ze maken of doen dat ook zelf, passend bij sportclub, bedrijf of kleding. En ’n mondkap als modeartikel, wie had dat gedacht?

Maar die weggooikapjes doen hun naam eer aan en liggen op straat, de parkeerplaats of men gooit ze in de afvalbak van de supermarkt. Lijkt me niet gezond voor de meestal jeugdige persoon, die de bak moet legen. Nou ja, die zal misschien wel een door de baas verstrekt mondkapje op hebben met het logo van de zaak. Maar moet zo’n weggooiding nou niet bij het chemisch afval of zoiets om verspreiding van het virus te voorkomen? Of verbrand of zo? Of overdrijf ik weer eens?

Ze worden wel steeds goedkoper. Waren al ‘in de aanbieding’ voor 4 euro negenennegentig en dan heb je er 50. Geen geld toch: een dubbeltje per stuk. Voor een kwartje geboren worden is toch al iets wat weinig mensen overkomt. Als iedereen maar wel netjes omgaat met het wegwerpproduct. Moeten ze het toch nog even over hebben bij de RIVM. Vind ik dan. Ik hou ze bij me. Voorlopig worden mijn jaszakken steeds voller…..

De koning is met zijn gezin in het regeringsvliegtuig naar zijn vakantiehuis in Griekenland gebracht. Het vliegtuig is, nadat het zijn passagiers had gedropt, léég weer teruggevlogen naar Nederland. Misschien heeft Willem A. het nog wel zelf bestuurd op de heenreis, want hij heeft zijn vliegbrevet tenslotte niet voor niks. Zoiets moet je bijhouden en het is een leuk begin van de vakantie. Ik weet het niet, hoor, het is maar een veronderstelling van mij als onderdaan. Maar dat (lege) vliegtuig zit me wel dwars. Als verspilling van ons geld. Bovendien dat op vakantie gaan terwijl iedereen nu thuis moet blijven, dat is niet erg solidair. Okay, ze zijn weer terug, maar wel hartstikke chagrijnig. Zijn wij ook met z’n allen. De meesten dan. Solidair als we zijn.

Ik heb een paar volbloed republikeinen in huis. Geen fanatiekelingen, wel lid van het genootschap, maar geen vergaderingen bezoekend of zo. Maar de gedachte spreekt ze aan. Ik ben een twijfelaar. Toen ik Willem Alexander op 4 mei zijn toespraak hoorde houden op de Dam dacht ik: “Dat doet ie goed.” Echt een koning waar je wat aan kan hebben. Al die familievrouwen om ‘m heen dat is niet verkeerd . Maar nu weet ik het niet meer zo. Die zijn een beetje teveel op de social media. En met Rutte heb ik medelijden, omdat hij verantwoordelijk is volgens de grondwet voor alles wat ze uitspoken, de koning voorop.

Koningshuizen…..overal is wel wat te ontdekken. Of het nou in het heden is of in het verleden. Vreemdgaan met halfbakken prinselijke kinderen als gevolg, dat komt en kwam nogal es voor. Gerommel met geld en verkeerde vrienden. Ga d’r maar aanstaan als regering van een land. Een president kun je ontslaan, als ie niet bevalt. Nou ja, moet ie geen Trump heten natuurlijk, maar een heel koningshuis? Ik heb altijd gedacht, dat een vorstenhuis stabiliteit bracht in een land. Iets dat er was om met trots naar te kijken, ook al zit er wat onrealistisch sprookjesgedoe omheen. Omdat ze naar buiten wat uitstralen namens hun land.

Moeten ze niet net doen of ze er niet bij horen. Je zou d’r republikein van worden, zeg…..

Er is een plant, die Herfsttijloos heet. Hij lijkt op een krokus dus hij wordt ook wel eens Herfstkrokus genoemd. In het wild is hij zeldzaam en tot 2017 was hij zelfs beschermd. Hij is giftig voor dieren. Allemaal weetjes, die ik van Wikipedia heb, hoor! Het is een eigenwijze plant. Bloeien doet ie zonder blad, die komen allemaal wel in het voorjaar of zo. Hij trekt zich niks aan van tijd en hoe het hoort qua seizoen.

Ik voel me eigenlijk ook een beetje tijdloos. Moet nogal eens navragen wat voor dag het ook alweer is. Dat heb ik anders alleen maar tijdens vakanties. Ik verbaas me wel over de snelheid waarmee een week toch weer voorbij is. Terwijl ik me dagelijks nou niet bepaald erg druk maak. ’n Beetje van alles wat, doe ik. Opruimen, schoonmaken, de was, de tuin nou ja, bijhouden wat moet. In een tijdloos tempo. Ga, behalve zo nu en dan wat boodschappen doen, nergens heen. Die doe ik samen met m’n zoon meestal of hij doet ze alleen. Ik ben gewoon herfsttijdloos.

We waren gisteren 59 jaar getrouwd, Kloris en Roosje. Je moet er even voor bij mekaar blijven, maar ze zijn zomaar voorbij gegaan, al die jaren. We hadden een rustige dag, één kind gezien, want de rest was negatief getest verkouden. Wel van iedereen niet verkouden prachtige bloemen (bezorgd) gekregen! En we hebben van zoon een heerlijke Chinese maaltijd (bezorgd) gekregen. Gezellig, gezellig!|

Arnoud Hugo meldde dat zijn weblog 19 jaar oud was. Gefeliciteerd dus ! Toen dacht ik ineens : “Verhip! Elswhere.org bestaat ook al 19 jaar !” Dat was in september. Helemaal vergeten. Zie je wel, zo tijdloos ben ik nou. Is dat erg? Welnee, ik ben gewoon verwant aan de Herfsttijloos. ’n Beetje eigenwijs, in het wild ben ik misschien wel zeldzaam, weet je veel. Beschermd ben ik zeker en dat voelt wel goed. Giftig ben ik niet en ik was toch al niet (meer) om op te eten. De bloei laat ook wat te wensen over, met of zonder blad of het nou herfst is of voorjaar.

En “Time is flowing like a river” …..dat ook…..

Onze jongste zoon, die al sinds februari niet meer op zijn werkplek in Amsterdam is geweest, maar vanuit zijn Utrechtse huis toch ‘gewoon’ zijn werk doet, weliswaar zijn collega’s ‘ziet’ maar dus niet meer lijfelijk ontmoet en daar baalt hij best wel van , kreeg gisteren van zijn baas een “Herfstpakket” bezorgd.

Als waardering voor het feit dat ie, ondanks de moeilijke toestand, samen met die collega’s in dezelfde omstandigheden, toch zorgt voor een vrijwel normale voortgang.

Op zijn beurt waardeert hij deze verrassing enorm. Er zitten allemaal lekkere dingetjes in het cadeau, waar een thuiswerker wel wat mee kan!

Baas van het Jaar, toch…..?

Nee, die krijg je niet meer tegenwoordig. Een bonkige elleboog kun je krijgen! Ik was gisteren weer even bij mijn buurvrouw van 89. Ik breng haar dagelijks de krant als we die uit hebben. Ik heb haar achterdeursleutel en toestemming om die te gebruiken. Ze heeft de deur op slot en als alleenwonende is dat natuurlijk verstandig.

Ik ga niet elke dag naar binnen. Dan leg ik de krant op een bankje onder haar poort. We horen haar bezig in huis en ze komt altijd even vertellen als ze wat langer weg gaat, want ze rijdt nog prima in haar bejaarde autootje, dat goed onderhouden wordt, want ze behoort tot een “autofamilie”. Dat zit allemaal goed in elkaar, net als zij zelf trouwens.

Ik ben wat jonger en vind het eigenlijk wel aardig dat er ook eens iemand ouder is dan ik! We praten regelmatig over onze lastige ouderdomsverschijnseltjes maar lachen er over als we allebéi last van hetzelfde blijken te hebben. Ze heeft trouwens zorgzame kinders net als wij en is, al is ze alleen, dus niet eenzaam.

Ze vertelde, dat ze wat oude gouden sieraden had, geërfd van diverse nóg oudere familieleden, en dat spul had ze vanwege de gunstige goudprijs maar eens verkocht. De opbrengst van een en ander had ze verdeeld over de kinderen, want, zei ze: “Het is leuker iets te krijgen uit een warme hand, dan uit een koude ! ” Vond ik ’n mooi gezegde…..

We gingen gisteren even wat boodschappen doen, mijn zoon en ik, en we namen ieder een mondkapje mee. We wisten niet wat de supermarkt van onze keuze had besloten ten aanzien van hun indoor handelsverkeer. Je zal als klant toch geweigerd worden bij de voordeur! We hadden ons dus goed voorbereid.

Nou, niks aan de hand, hoor. Het personeel liep er in ieder geval onbekapt bij en we zagen wel, dat heel veel klanten zich toch van een mond/neusbedekking hadden voorzien. Dat deden wij toen ook maar.

Maar het is achter mijn oren nogal druk. Ik heb hoorapparaatjes, wel klein, maar toch, een bril wel lichtgewicht maar met pootjes die ook achter mijn oren moeten, dus het begon er al mee, dat ik een gehoording bijna verloor. Ik stopte die dus maar in mijn jaszak. En mijn bril begon te beslaan! Mist!

Nou had ik mijn adem in kunnen houden natuurlijk, maar de gevolgen daarvan zijn niet te voorspellen of eigenlijk wel. De IC van het Gelre Ziekenhuis. Ik zette mijn bril dus maar af. Mijn zoon, die ook brildragend is, had er ook wat last van, maar die heeft een ander model bril en een jeugdige ademhaling.

We maakten dus snel onze ronde door de supermarkt, waar de mensen doordat ze een mondkapje op hadden minder afstand hielden, was mijn idee. Maar ja, ik was slechterziend en halfhorend, dus dat kan ik me wel verbeeld hebben. Maar ik was blij weer buiten te zijn. Kapje af en bril op. Terug naar normaal. Voor mij dan.

Ik moet maar oefenen met dat mondkapje. Op internet stond al een tip, dat je je bril even moet behandelen met wat afwasmiddel. Dan beslaat ie niet meer. Niet in de vaatwasser. Nee jôh, zo mistig ben ik nou ook weer niet…..