Mijn neef en zijn vriendin hebben een hondje. Ik heb niet zoveel verstand van hondenrassen maar ik dacht een teckeltje. ’n Klein beweeglijk druktemakertje, leuk beest. Hij heet Janssen. Ik ken ‘m verder niet, dus hoe hij aan die naam komt is me niet bekend.

We waren op bezoek bij mijn zus en zwager en troffen daar toen gezellig onze neef en aangewaaide nicht. Met hond. Net zo gezellig hebben we met elkaar gegeten. Gewoon leuk om elkaar allemaal weer eens in het echt te zien. Dat gebeurt tegenwoordig bepaald niet drie keer in de week.

Maar ook kleine hondjes moeten worden uitgelaten en dat gingen ze dus even doen. Ze liepen door een straatje en Janssen op z’n korte pootjes ging er even vandoor. Onze neef riep hem terug: “Janssen! Janssen! Hier komen!”

Een eindje vóór hen liep een brede man van plusminus twee meter lengte, (volgens de beschrijving van neef dan, hè) die zich omdraaide en vroeg: “Wie roept mij?” Drie keer raden hoe die heette…..

Gistermiddag stond ik een schoon tafelkleed te strijken, toen ik me bedacht dat dit oude mooi geborduurde tafelkleedje een bijzonder verleden had. Ik heb het namelijk bij ons laatste bezoek aan Australië gekregen van een vriendin van mijn zus.

De bejaarde vrouw, die vanwege haar gezondheid opgenomen was in een (behoorlijk chique) verzorgingshuis en voor wie mijn zus toen hand-en-spandiensten deed, was tijdens de Tweede Wereldoorlog midwife in een Engels ziekenhuis. Ze heeft dit kleed geborduurd tijdens haar nachtelijke diensten, terwijl ze zat te wachten tot er zich weer een moeder met ’n kind in aantocht zou melden.

Toen haar enige zoon zich jaren later in Australië vestigde als tandarts, ze inmiddels weduwe was geworden, ging ze met hem mee en had vervolgens hevige heimwee naar Engeland. Dat is nooit overgegaan, vertelde mijn zus.

Wij maakten toen kennis met haar en dat we uit Europa kwamen vond ze geweldig. En dat haar kleed daar dan mee naar toe ging helemaal. Ik ben er dan ook zuinig op. Het is van goede kwaliteit, hier en daar een klein sleets plekje, maar ik ben wel trots dat ik het heb, een kleed met zó’n verleden…..!