Een prachtig afscheid…..

Dat was het. Verdiend ook. Een mooi programma met tekst, gemaakt en uitgesproken door een goede vriend , haar geliefde muziek, mooie en leuke herkenbare foto’s uit haar hele leven op schermen geprojecteerd. De directrice van haar Veluws College sprak over haar. En een dapper dankwoord van haar echtgenoot. Het had allemaal niet beter gekund. Troostrijk voor iedereen.

Ondanks dat de uitvaart ‘helemaal’ in Diepenveen bij Deventer moest en niet in Apeldoorn kon, waren er toch, terwijl het heel slecht weer was, zo’n paar honderd mensen daarheen gekomen. Het was heel druk.

Bijna veertig jaar collega’s verzamelen, veel sociale contacten hebben, lid zijn van twee zangkoren, vrienden, familie, ouders die er nog zijn met hún vrienden en bekenden, dan krijg je dat. Veel betrokken mensen.

De nazit en condoleance was ontspannen. Geen “koffiekamersfeer”, want op verzoek van de overledene was er ook bier en zelfs bitterballen! We waren de laatste uitvaart van de dag en er was geen haast.

Wij kregen bij ons thuis ook veel reacties van buren en mensen die onze advertentie in de krant hadden gelezen, die we hadden laten plaatsen. Daar waren hele verrassende kaarten bij.

De eerste kaart die we kregen van een buurfamilie vonden we zo mooi, omdat er een gedichtje op stond, dat ons trof en verwoordde hoe wij het voelen, wat ons is overkomen. Lees maar:

“Nu zij slaapt,
zonder te dromen,
zal ze nog altijd
in jullie dromen komen.
Jullie zullen voor haar ademen, voelen en horen.
Niemand verdwijnt en niets gaat verloren.
Want niet door haar lichaam,
maar wél door haar geest
zal iedereen weten,
wie zij is geweest….”

En zo zal het zijn…