Ondermijning van het geloof…..

Gôh, gisteren hadden we een aparte ervaring, hoor, en hartstikke vermoeiend ook nog. Wat was namelijk het geval? Speelgoedgigant Bart Smit was jarig, zei hij, en daarom hield ie van gistermiddag 5 uur tot ’s avonds 9 z’n feestje. Door fikse kortingen te geven op allerlei speelgoed. Er was ook een Playstation 3 in de aanbieding, zodat het vanwege die korting de moeite was om even langs te gaan. Het apparaat stond al een poosje op het verlanglijstje van de mannen hier in huis, want je schijnt er van alles mee te kunnen. Vraag me niet wat allemaal, want ik heb er geen verstand van. De games die voor het ding te krijgen zijn, zijn behoorlijk aan de prijs, dat weet ik wel, maar daar gaat het ze ook niet om, geloof ik.

Ik werd aangesteld als de vrouw van het geld en moest daarom ‘even’ mee. Nou, Bart mocht dan jarig zijn, z’n klanten waren dat allerminst. Toen wij even na vijven aankwamen stond er al een rij, die buiten de winkel begon. Mijn man had er telefonisch een laten reserveren, dat kon namelijk, maar e.e.a. was slecht georganiseerd. Even een aparte balie voor de reserveringen was een handig iets geweest. Maar nu moest iedereen dus in de rij.

Onderwijl liepen mensen overal tussendoor, met het reclamefoldertje in de hand, de spullen te verzamelen, die ze met het Sinterklaasgebeuren in ’t achterhoofd, wilden aanschaffen. Ik wist dat speelgoed prijzig is, maar wat mensen allemaal kópen voor hun vee, je wilt ’t niet weten. Er waren klanten, die voor een paar honderd euro aan speelgoed afrekenden en dan was die prijzige PS3 daar nog niet eens bij.

Babyborn-poppen, Barbies met hun accessoires, PlayMobil en Lego in gróte dozen gingen over de toonbank alsof die ouders het cadeau kregen, zeg! De kindertjes, voor wie het bestemd was, en die er vanwege het vroege uur dus naast stonden, uit hun buggy gerukt, omdat moeder die nodig had om de dozen te vervoeren, zullen een verhipt goed verhaal voorgeschoteld moeten krijgen om nog aannemelijk te maken, dat het toch echt van Sinterklaas komt.

Ik ben bang, dat veel kinderen vanaf gisteravond hun geloof in Sinterklaas verloren zullen hebben, omdat ze hun moeder of vader dit hectische koopgevecht hebben zien leveren. Bij de toonbank stond namelijk ook: “Inpakken doen we niet vandaag”.

Nou ja, wij kwamen dus ‘alleen maar’ voor die PS3, maar hebben evengoed 1 uur en 40 minuten in de rij gestaan voordat we ons geld mochten ruilen voor het apparaat. De korting was de moeite wel waard, maar dat moet je tijdens zo’n wachtsessie wel constant in je gedachten houden. We hadden al ‘zoeklichten’ boven Apeldoorn vanwege de opening van een nieuwe school (zie vorige post), maar deze wachtrij deed denken aan de gaarkeuken in de winter van ’44. Het verschil was, dat nu iedereen stond te bellen naar het thuisfront: “Gaan jullie maar vast eten, want ik ben d’r nog lang niet!”.

Achter ons stond een Poolse familie en vóór ons stond een Chinese mevrouw, die allemaal in hun landstaal stonden te kakelen, dus Bart kan tevreden zijn. Bart goes international. Ondanks de korting had ie dan ook een wereldomzet…….