 |
Gisteren heb ik geassisteerd bij ’t kinderfeestje van onze jongste kleinzoon Koen, die 5 werd. Normaliter kunnen zijn ouders dat uitstekend alleen af en is zo’n partijtje nuttig om te ontdekken, waarom je ook al weer twee kinderen hebt en geen zes, maar de oudere broer van de jarige moest gistermiddag afzwemmen voor diploma b en dus moesten de ouderlijke taken even verdeeld worden. Oma was welkom als aanvulling.
Mijn laatste verjaarsfeestje met zulk jong volk was uiteraard al een poosje geleden en ik vond het leuk. Mijn dochter is een creatieve moeder, die niet zo van MacDonaldfeestjes houdt en van bowlingbanen en zo en het leuker vindt, en wat waar is is waar, minder geldverspillend, om kinderen om de keukentafel te zetten om iets te dóen. Ben ik het helemaal mee eens natuurlijk.
Er waren vijf jongens en één meisje. Koen zegt: “Alle meisjes zijn stom, behalve Sophie.” Hij heeft er kijk op. Sophie is een erg leuk kind: prachtig rood haar, sproetjes en knalblauwe pretogen. Vijf en een half is ze en heb niet het hart om dat halve jaar te vergeten!
Ze hebben met z’n allen cakejes versierd (er is heel wat te koop op dat gebied!) en die kunstwerken hebben ze natuurlijk ook opgegeten. Gespeeld met het aanwezige speelgoed, dat toch weer even anders is dan thuis, hoewel ik vaak hoorde: “Hé, die heb ik ook!”. Later gingen ze aan de gang met witte t-shirts. Met speciale stiften maakten ze hun eigen tekening op het shirt en mijn dochter fixeerde die met de strijkbout, zodat het kunstwerk er in de was niet uitgaat. Er zaten heel wat Herman Brood-jes bij, hoor! Het was erg gezellig. En toen wilden ze natuurlijk allemaal even naar buiten. Dat kon daar gelukkig veilig. Even rennen, even fietsen. Het was een leuk feestje.
Waar ik me over verbaas is de woordenschat van die toch jonge kinderen. De zinsbouw ook. Dat is zeker anders dan vroeger, terwijl ze bij ons toch ook niet achterlijk waren en hun woordje goed konden doen. De invloed van computerspelletjes en televisie is zeker merkbaar. En oké, school en ouders ook.
Een klein jongetje had zich met behulp van de verkleedkist uitgedost als, dacht ik dus, ridder. Ik complimenteerde hem met die outfit, maar hij zei: “Ik ben geen ridder, mevrouw, ik ben een schildknaap!”. Nou, kom d’r maar op. Onze meester begon eens ’n keertje met het voorlezen van “Fulco, de minstreel” toen we tien of elf waren…….