Ik ben zo blij, zo blij….

‘k Zit zelden in de trein. Daardoor zal het wel komen, dat ik het plan van een zogeheten “Blijbrigade”om twee uur lang reizigers te gaan uitzwaaien, omdat die daar blij van zullen worden, een beetje zonderling vind. Ze willen de nadruk leggen op het feit, dat ze iets positiefs willen bijdragen aan de maatschappij, die blijbrigadiers. Ze zijn met een man of vijftien en ze gaan, zo stond in de krant, dat gezwaai uitvoeren op het perron van station Deventer aanstaande zaterdag van 12 tot 2.

Nou moet iedereen in z’n vrije tijd vooral doen waar ie zin in heeft, hoor, maar is er nou écht niks nuttigers te doen? Vijftien maal twee manuren bij elkaar. bijna een moderne werkweek dus, wat kun je daar niet allemaal in klaarstomen, zeg! Boodschappen doen, een huis schoonmaken voor mensen, die dat moeilijk zelf kunnen, wandelingetje maken met iemand die anders niet buiten komt, bezoekje brengen bij iemand die nooit iemand over de vloer krijgt, gossie, ik praat nou wel érg Zonnebloemerig, hè? Nou ja, je snapt wel wat ik bedoel.

En ik vraag me af: wie verzint nou zo’n actie? Op een perron gaan staan en naar allerlei gehaaste wildvreemden in een trein gaan zwaaien. En daar moeten de passagiers dan blij van worden. Ik zou er erg lacherig van worden, en da’s natuurlijk ook een soort van blij. Maar ja, ik zit gelukkig zelden in de trein. En ben toch best blij! Mooi, hè…..?