Daar is de orgelman….

Onze plaatselijke draaiorgelman is ziek. En ernstig ook. Dat stond van de week in de krant en daar stond ook, dat hij financieel in bijzonder moeilijke omstandigheden verkeerde, doordat hij als “zelfstandig ondernemer” niet in aanmerking kwam voor een uitkering. Bovendien had hij een ‘eigen huis’ en dat wordt dan aangemerkt als ‘vermogen’. Vandaar dus: geen uitkering. Hij dreigde zelfs zijn orgel kwijt te raken.

Natuurlijk sprak iedereen daar schande van. De man heeft 46 jaar lang onze Hoofdstraat opgeluisterd met zijn orgel “Pygmalion”. Hoorde, zoals het ook in de krant werd genoemd, bij het stadsmeubilair. Eén van de wethouders heeft zich met de situatie bemoeid en hij is nu wel uit de zorgen wat die uitkering betreft, maar het is jammer dat zoiets eerst de krant moet halen. Met ’n zielige foto erbij van hem en z’n vrouw, terwijl ze aan hun orgel zitten te knutselen. Het werd een relletje dat niet nodig was geweest als de gemeente anders en wat eerder had gereageerd. De bushokjes, óók straatmeubilair, worden regelmatig gepoetst en onderhouden. Ik bedoel maar.

Bovendien namen heel wat mensen de gelegenheid te baat om als reactie op het krantenartikel te vertellen wat ’n hekel ze hadden aan draaiorgelmuziek. “Helemaal niet erg, dat zoiets van de straat gaat”, zeiden ze. Dan vergeten ze wel hoe bezeten deze man is van zijn vak. Hij “steekt” zijn eigen boeken voor het orgel. We hebben het ‘m zien doen bij een demonstratie op ons winkelcentrum en het is een ambacht, zoiets. Hij doet dat zo muzikaal en vakkundig, geen ziekenhuisakkoorden onder de melodie, hoewel…dat klinkt nu wel ’n beetje cru met een zieke orgelman, maar ik heb er groot respect voor.

De toekomst lijkt er lichamelijk niet zo goed voor hem uit te zien, las ik, maar hopelijk komt ie nog aan het draaien, want dat is wat hij natuurlijk graag wil. En het zullen mijn Amsterdamse roots wel zijn, die maken dat ik een zwak heb voor draaiorgels. Oké, ook geen uren, hoor, maar het winkelt verhipte gezellig in een stad…….!