Het regent. Al de héle dag. Nou zit ik daar persoonlijk niet zo mee, want ik bevind me niet buiten en hoef daar ook niet te zijn. En ik moet zeggen, dat op mijn schuine dakraam hier op zolder het getik van die regen helemaal niet ongezellig klinkt.
Maar ik ken mensen voor wie dit weer slecht uitkomt. Die hebben een feest vanwege een huwelijksjubileum. Dat feest was bedoeld voor buiten. Tijden van tevoren van alles tot in de puntjes georganiseerd, leuke dingen verzonnen voor de familie, oa. een fietstocht in een natuurgebied met z’n allen, eindigend in een gezellig restaurant voor een familiediner. En wat zou het bijvoorbeeld gisteren nou toch een uitgelezen dag zijn geweest voor zoiets. Je kunt van alles regelen, maar niet het weer, dat blijkt. Jammer, hoor.
Mijn echtgenoot is zojuist vertrokken naar dat restaurant, want hij zal samen met z’n collega de muziek tijdens dat diner verzorgen. En dan zit iedereen droog. De ‘bruidegom’ heeft al aan de telefoon gehangen vandaag, want het programma moest nogal eens gewijzigd. Door de regen, ja.
Maar als ze straks allemaal aan tafel zitten komt het natuurlijk sowieso goed, want het is ongetwijfeld tóch een leuke dag geweest. Dat is eigenlijk altijd zo. Slecht weer verbroedert, er komt een soort van ballorigheid over iedereen, want niemand heeft de schuld als het regent. Niks aan te doen. Iets van hogerhand. Heerlijk is dat.
En de muzikanten doen hun best wel, hoor! “Raindrops keep falling on my head” zit zelfs in hun repertoire…….!
* Nou zeg: de zón schijnt! Da’s wel pesterig van hogerhand……