Op hoop van zegen…..

Om zo gezond als een vis te blijven, zegt mijn dokter, moet je ‘m eten. Een advies dat niet zo leuk klinkt voor de vis, maar ik ben Marianne Thieme niet. Op vrijdag en zaterdag is de viskraam, die bij ons winkelcentrum staat, in bedrijf. De mevrouw die erin staat is zelf geen Hollandse Nieuwe meer, maar haar zoon is een lekkerbekje. Een leuke jongen. Het is er dan ook druk. Opvallend veel oudere mensen ook, maar die hebben ook zo’n dokter waarschijnlijk.

Toen ik zaterdag op mijn bestelling stond te wachten, kwam er een kennis van de visfamilie zijn portie gezondheid halen. Hij vertelde, dat hij sinds ’n week gepensioneerd was, wegens het bereiken van de AOW-leeftijd. “Verrek, ben jij al 65?”, zei de visman “Dat had ik je niet gegeven, hoor!” “Komt door jullie vis, kerel!”, zei de AOW-er.

Hij zei ook, dat ie wel ’n beetje opzag tegen z’n pensioen. Nu nog ’n vakantiegevoel en ze waren ook nog ’n beetje aan het verbouwen, maar als dat allemaal over was, wat dán?

De jongen achter de toonbank zou het wel weten. “Man, niks te hoeven, niks te moeten! En ik móet nog zo lang!” De pensionado keek ’n beetje zorgelijk. Ik stond toch m’n tijd te verdoen en heb ervaring met de materie dus vertelde ik maar eens, dat het verhipte gauw went. Wel zorgen, dat je voldoende te doen hebt. Toen ik ’t zei, vond ik mezelf opeens vreselijk eigenwijs, zo van “waar bemoei je je mee”, maar ja, betwetertje, hè? Ben ik nog jaren voor betaald ook.

Toen zei de man, die ook leraar geweest bleek te zijn, dat de school al gevraagd had of hij zo nu en dan hand-en spandiensten zou willen verlenen. Moest ie over nadenken.

“Heb je ’t altijd graag gedaan?”, vroeg de vismevrouw. “’t Móóiste wat er is, lesgeven op ’n school!”, zei hij toen. Hopelijk mag hij dus zijn ervaring van jaren nog ergens spuien en laten ze ‘m niet de schoolkrant in elkaar nieten of het schoolplein aanvegen. Ik meende dat daar zijn onzekerheid ’n beetje zat. Ik ben nou eenmaal een gevoelig type. “Dan eerst maar eens lekker mijn gezonde visje opeten!” zei de visjongen vrolijk “Dat is dan vier euro veertig.”

Nou, niet duur betaald, toch, die vis……..?