Jelle….

Ach, onze jongste dochter heeft vandaag haar oude zwart-wit kater Jelle moeten laten inslapen. Ze was er erg triest van toen ze ons belde. De kat was blind, aardig doof en behoorlijk dement, voor zover je dat bij een kat met deze gebreken kunt vaststellen. Hij wankelde de laatste dagen op z’n pootjes. Ook de dierenarts zag alleen maar een heel sombere toekomst voor ‘m. En bij een dier kan daar dan iets aan gedaan worden. Als je van zo’n beest houdt, is dat alleen maar mooi.

Hij was bijna twintig of daaromtrent en heeft een goed leven gehad. Vooral de laatste tijd was ie bezig een bekende dorpsfiguur te worden. Omdat hij eigenlijk niet precies meer wist waar hij zich bevond, liep hij nogal eens de tuin uit. Maar dan werkte het onofficiële Amber-alertsysteem uitstekend. Zaterdag waren we er bij dat de Beekbergense groentevrouw belde, dat ze haar hek maar had dichtgedaan, want dat Jelle bij haar was komen aanlopen. Hard mauwend. “En hij mauwt nóóit!”, zei onze dochter.

Zo heeft ie ook het verkeer op de Dorpsstraat al eens opgehouden, omdat hij midden op de weg was gaan zitten. Een vriendje van onze kleinzoon heeft ‘m ook al eens mee naar school genomen, omdat hij op weg daar naar toe, Jelle tegenkwam en anders te laat was gekomen. Er hebben zich dus heel wat mensen met hem beziggehouden.

Altijd binnenhouden was ook geen optie, want het is altijd een echte buitenkat geweest. Zo een, die muizen jaagt in het bos. Dat was ook een deel van zijn “goede leven”.

Toen mijn dochter belde vanmorgen, wisten haar jongens nog niet dat de dierenarts het fatale shot al had gegeven. Maar gisteren was de mogelijkheid dat ’t zou moeten gebeuren uitgebreid besproken en waren er al tranen gevloeid. Het is toch een gezinslid, zo’n dier en ze zullen hem erg missen. We weten daar alles van, omdat het ons ook diverse keren is overkomen.

Onze andere dochter en haar gezin zijn hun kat verloren door een verkeersongeluk. Het nare daarvan is, dat je je er niet op kunt voorbereiden. Dat is bij een ouwe kater natuurlijk anders, maar eigenlijk maakt het niks uit, hoe je een beest verliest en op welke leeftijd. Verlies is verlies en verdriet is verdriet. Sterkte, kinders……..