 |
We waren ’n beetje ongerust over mijn Australische zus. Ze woont in Queensland aan de Sunshine Coast, maar van die sunshine was de laatste tijd niet zoveel te merken. Nadat ik haar ’n mailtje had gestuurd beantwoordde ze dat gelukkig meteen met de mededeling, dat ze mazzel hadden gehad, wel heel veel regen hadden gehad en niet de weg op hadden gekund, maar dat het huis droog was gebleven. Dat is voor duizenden mensen daar niet het geval. Die zitten in opvangkampen, motels en allerlei andere locaties en weten niet hoe ze bij terugkeer hun huis of wat daarvan over is aan zullen treffen.
Achteraf vond ik het vreemd, dat het hier eigenlijk pas sinds een paar dagen tot het belangrijker nieuws wordt gerekend. Overstromingen die een oppervlak beslaan van Duitsland en Frankrijk samen! Een ramp van Bijbelse omvang, zegt de premier. Nou, dan is het zo. Mijn zus zegt, dat ’t komt doordat de Australiërs eerst zelf heel praktisch aan de slag gaan en niet afwachten waar een ander mee komt. “Zo zitten ze hier in elkaar”, zegt ze.”Er is veel gemeenschapszin en ook wel veel sociale controle. Maar je hebt niet speciaal ’n watersnood of een brand nodig om dingen snel georganiseerd te krijgen. Ook de overheid is best snel.”
Ik heb nu verder nog niks van haar gehoord, want ze hebben andere dingen aan hun hoofd daar en er is gewaarschuwd voor nog meer regen. Ik was blij met haar berichtje, hoor! Je zit toch niet naast de deur. Ik heb ze toch maar een happy newyear gewenst en eens nagedacht over wat erger is: ’n beetje sneeuwruimen, een trein die te laat is of een megawateroverlast die bakken modder en troep oplevert en waarvan het einde nog lang niet in zicht is. Hopelijk blíjft zus het droog houden………..