 |
In mijn werkleven heb ik nogal veel verschillende banen gehad. Ik heb een rommelig arbeidsverleden kun je wel zeggen. Tussendoor ook nog even een huishouden met vier kinderen gehad, maar door al die afwisselende banen en baantjes heb ik wel veel leuks beleefd. En dat sla je op.
Als laatste ben ik het langst aaneengesloten werkzaam geweest op de afdeling textiele werkvormen van een revalidatiecentrum voor blinden en slechtzienden. Binnen die instelling heb ik ook nog op andere plekken gewerkt, maar als handwerkjuf dus wel zo’n jaar of tien Dat vond ik ook eigenlijk de leukste tijd. Daarom ook viel mij het bericht in de krant over “wildbreien”, waar ze in Zwolle mee bezig zijn, meteen op.
Ik heb best veel gebreid, maar altijd ‘nuttig’ en nooit wild! Dus dat ze zich daar in Zwolle nu wild breien om een lantaarnpaal aan te kleden, tja, wat moet je daar nou van zeggen? Maar het schijnt helemaal niks nieuws te zijn en al jaren te bestaan. In het buitenland noemen ze het knit-graffiti of ook wel yarnbombing. Hele volksstammen zijn er mee bezig. Ze willen de wereld kleuriger maken.
Nou, dat mag natuurlijk. Het is weer eens iets anders dan dat graffiti, waar hele volksstammen gemeentewerkers mee aan de gang moeten om het er weer af te krijgen. Dan is dit makkelijker te verwijderen. Ik heb eens even gegoogeld, maar er is al heel wat gebeurd. Van telefooncellen tot parkeermeters. En als je eenmaal begint is er wel wat te doen voordat alle standbeelden een wollen muts op hebben en de blote exemplaren een onderbroek aan. En dan geen stringetje natuurlijk, want er moet wel wat te breien zijn.
Ik vraag me af of het zo’n hype wordt. Ik las dat er in Artis ook van alles aan de gang is en dat er al een boek over is geschreven. Nou ja, het is een wild idee, maar het kost geen mensenlevens, zoals zoveel andere wilde ideeën…….
 |