 |
We stonden samen met een oude mevrouw bij de kassa van een “kerstwinkel”, die een warenhuis hier in Apeldoorn tijdelijk heeft ingericht in een leegstaand pand. Je zou denken, dat ze in zo’n specialiteitentent álles hebben. Nou, mooi niet. De oude mevrouw vroeg om kerstklokken. Ik wist meteen wat ze bedoelde: van die uitvouwbare klokvormige versiering van honingraatpapier, meestal rood ( na enkele jaren van gebruik zeer verbleekt!), maar ook in wit (na enkele jaren van gebruik zeer smoezelig!).
De gelgekuifde jongen achter de kassa had geen idee. “Dat vond ik nou altijd zó mooi!” zei ze. “Hebben we niet”, zei de verkoper. Mevrouw moest er een beetje van mopperen. Ze keek mij aan, want eigenlijk voelde ze zich een beetje voor gek staan met haar vraag om iets dat niet bestond. Aan mijn reactie zag ze, dat ik wél wist waar ze het over had en dat gaf een beetje steun. Ik zei, dat het wel niet modern genoeg meer zou zijn. Het glimt niet. Je ziet inderdaad in zo’n winkel spullen waar je spontaan van over je nek gaat!
Mijn moeder hing die kerstklok altijd aan de lamp en als ie wat verkleurde boven de deur, zolang hij niet gescheurd was bleef hij in gebruik….ach…..nostalgia de luxe….Maar zeg, kom ik vanmorgen bij mijn dochter voor een kopje koffie: hangen daar vier van die kerstklokken aan het plafond! Twee rooie en twee groene (nieuwe kleur!) Gewoon gekocht bij een tuincentrum. Mevrouw, ze zijn d’r nog, hoor! Wist ik nou maar waar ze woonde…..