Russisch ei…..

Een enorme knal, hier vlakbij! Ik schrok me wezenloos. Het zal wel niks bijzonders zijn, want ze zijn om de hoek een deel van onze straat, dat nog niet gerenoveerd was, aan het afwerken. Dat gaat met hele grote machines, waarbij je misschien wel es op ’n verkeerd knopje zou kunnen drukken, weet je veel. Lawaai is er dus al een paar weken en ik zit, als ze iets aan het aanstampen zijn of zo, op mijn zolderkamertje te trillen op mijn stoel. Terwijl het ook nog eens ’n rotgeluid is, waar je koppijn van krijgt. Maar alles is voor het goeie doel: een nette straat, die weer járen mee kan.

En het is hier geen Groningen, waar de huizen verzakken door  aardbevingen, opgewekt door de gaswinning. De mensen hebben daar heel wat te verduren voor ons gas. Maar je moet ook niet hopen dat we helemaal afhankelijk worden van de Russen als we gas nodig hebben om onze piepers te koken. Of ís dat al zo? Wat zijn die trouwens vervelend aan het doen, zeg! Die paar, die hier in diplomatieke dienst zijn, doen verdorie net of ze thuis zijn. Onschendbaar en wel.

Wat een rare instelling is dat eigenlijk, die diplomatieke onschendbaarheid. Als je iets doet, dat niet door de beugel kan, zoals, ik noem maar wat, in een dronken bui auto’s en kinderen molesteren, die toch niet onschendbaar zijn, want je kunt ze allebei behoorlijk beschadigen, zou je in het land waarin je verblijft toch gestraft moeten kunnen worden, zoals iedereen en naar de plaatselijke normen?

Maar ach, wij hebben natuurlijk geen Siberië waar je mensen heen kunt sturen om af te koelen. En Rottumerplaat zal wel te klein zijn…..