Blije verwachting…..

Wat ik in deze tijd leuker vind dan vroeger is dat vrouwen lekker duidelijk zwanger mogen zijn en gewoon ‘in het zicht’ kunnen doorwerken. Kijkt niemand van op. NOS-weervrouw Willemijn bijvoorbeeld maakt er geen geheim van dat haar tweede kind op stapel staat en maakt er grapjes over met Annechien. Voor haar ook geen wijde hessen of jurken, die e.e.a. moeten verhullen, zoals aanstaande moeders in mijn tijd geacht werden te dragen. Waardoor je zwangerder dan zwanger leek!

Toen ik trouwde mocht ik van mijn baas blijven werken en toen ik mijn eerste kind verwachtte ook. Dat was in die tijd best vooruitstrevend, hoor. Dat het een zuivelfabriek was, waar ik toen receptioniste/telefoniste was, een bedrijfstak die toch wat dichter bij de natuur en met name de melkproductie staat, heeft misschien meegeholpen bij die beslissing. Maar ik moest toch wel ‘uit het zicht’.

Een onbevlekte collega nam mijn plaats in en ik werd overgeplaatst naar de typekamer. Gezellig was dat tot aan mijn verlof de meisjes daar met me meeleefden en van dag tot dag konden meemaken hoe probleemloos zo’n zwangerschap kan gaan. Want dat ging het, onze dochter kwam zelfs op de afgesproken dag, hetgeen financieel gezien zeer gunstig was!

En ze kreeg gewoon de achternaam van haar vader. Daar was geen discussie over. Wat ze nou in België weer overhoop willen halen met die dubbele namen! Hoewel ik het eigenlijk wel mooi vind, hoor, dat je als moeder loon naar werken krijgt als ook jouw naam aan je kind gekoppeld wordt. In Spanje is dat volgens traditie al zo, maar daar hebben ze veel mooiere achternamen. Maar wat een administratieve rompslomp en verwarring zal ’t geven bij de zuiderburen als ze dat willen doorvoeren. Als je het dan toch anders wilt is dat je hier kiezen kunt uit vaders of moeders naam toch wat handiger. Kun je nog leuk om dobbelen of zo.

En ach, what’s in a name, nietwaar? Als ’t kind maar gezond is en gelukkig opgroeit…..

…wie gelooft er nog in sprookjes…..?