Le Tour de Panne…..

De Tour de France is weer begonnen en dat inspireert. Dus mijn echtgenoot ging vanmiddag met één van zijn onmisbare voorrijders een eind de weg op met de racetandem. Hij heeft voor zijn verjaardag een zwarte fietshelm gekregen, een keurig kleurtje voor een vijfenzestigplusser, en omdat zijn metgezel er ook een draagt, een blauwe, zien ze er als koppel best wel professioneel uit. Dat rondje Frankrijk is er niks bij. Ze laten zich niet weerhouden door een dreigend buitje en trappen lekker door. Ze zijn zo maar een eind weg.

Het was daarom érg handig, dat mijn man een mobieltje in de zak van zijn regenjack had gestopt, want ze kregen een niet te repareren klapband! Het was een big bang! Onze auto werd op slag gepromoveerd tot bezemwagen en ik voelde me net een ploegleider. En het klinkt ook zo lekker “rescue-achtig” als je zegt: “Oké, ik kom er aan!”.

Ze waren gestrand langs het Apeldoorns Kanaal ter hoogte van Vaassen. Waar verschrikkelijk hard wordt gereden, door de auto’s dan. Dat merk je pas als je een tweepersoonsfiets achterin een auto staat te schuiven. Ze zóéven langs je heen. De achterklep kon niet helemaal dicht en moeders was bovendien effe een touwtje vergeten om ‘m dicht te binden. Ja, weet ik veel, ik ben Jan Raas niet! Dus ging de voorrijder áchterin de bak zitten om de klep dicht te houden en de fiets vast. Gelukkig is het een lenige jongen. We reden in gematigd tempo, maar in ieder geval harder dan een fiets, naar huis.

Wij hebben tegenwoordig contact met een “rijdende fietsenmaker”, die hier in Apeldoorn behalve een gat in de band ook een gat in de markt heeft ontdekt. Hij werkt óf aan huis of hij neemt in zijn vrachtwagentje je fiets mee en brengt hem gerepareerd weer keurig thuis. Ideaal! Hij is ook (nog) niet eens duur. In ieder geval scheelt het gezeul met een kapotte fiets naar een fietsenwinkel, waar je hem bij de verzamelde reparatiegevallen mag zetten en vaak maar es moet bellen of ie al klaar is. Goed geregeld voor de mini-equipe……..