We zijn alweer een poosje deelnemers aan de Vriendenloterij. We kregen een vrouw aan de deur, die vertelde dat het doel waarvoor ze ons kwam vragen lid te worden deze keer de Brandwondenstichting was, die een extra boost zou krijgen. Nou, dat vonden wij een prima idee dus we lieten ons strikken.
Ik moet zeggen dat we nog wel eens wat winnen ook. Zo heb ik al wat kookboeken (waar ik weinig in kijk, moet ik zeggen, maar ze zien er goed uit dus dat ligt aan mij en niet aan de loterij) een keukenschort, dat me véél te groot is en nu wonnen we een ‘keuzeprijs’. Dat houdt in dat je je prijs zelf mag uitzoeken. Voetbalkaartjes, ’n bloemenbon, nou ja, van alles. En ook een boek van Paulien Cornelisse: “Taal voor de leuk”.
Dat koos ik uit, want daar ben ik van: taal voor de leuk. Ik had het boek al eens in mijn handen gehad in een winkel, maar om het te kopen was er nog niet van gekomen. Dat kwam dus goed uit.
Ik heb nog maar een paar hoofdstukjes gelezen, maar ik kwam al iets tegen waarvan ik dacht ” ja, dat herken ik.” Ik heb wel eens verteld, dat mijn blinde kloris een pasje heeft van een taxivervoerorganisatie, waardoor hij maar even hoeft te bellen om een afspraak te maken en het busje komt hem en zijn ‘sociaal begeleider’ ( ik dus!) halen om ons te brengen naar waar we willen zijn tegen gereduceerd tarief. Het is een ideale voorziening voor ons, dat OV-busje.
Dat deed hij een poosje geleden weer, zo’n afspraak maken en als de chauffeur er aan komt, belt die een paar minuten vantevoren, dat hij onderweg is. Je kunt dan zorgen dat je klaar staat. Kloris nam dat gesprekje aan en zei: “Fijn! U bent dus in aantocht!” Ik kon aan hem merken, dat de chaufféúr geen idee had waar hij het over had. “In aantocht” ! Daar had ie nog nooit van gehoord. Zulke woorden gebruiken mensen soms niet meer.
Wij hebben best veel woorden en uitdrukkingen ‘voor de leuk’ in onze famlie. En ik verheug me, dank zij de Vriendenloterij, op de rest van Pauliens boek…..!