Schuld en boete…..

Een van onze kleinzoons is drie en hij vindt dat een mooie leeftijd om van alles uit te proberen. Hoever hij met z’n moeder kan gaan bijvoorbeeld. De uitgelezen plek daarvoor is natuurlijk een supermarkt. Veel publiek, lekker de ruimte om in rond te hollen terwijl je moeder je liever een beetje in haar buurt heeft, veel spullen waar je, tegen haar wil, aan kunt zitten, ideaal. Vanwege dat publiek houdt je moeder zich wat in, logisch. Maar er komt een eind aan haar geduld en dan pakt ze je aan.

Bij je onderarm. Dat dát niet het moment is, dat jij je op de grond moet storten, dat weet onze kleinzoon nu. Elleboog uit de kom. Naar de huisartsenpost van het ziekenhuis, waar de dokter een zwaai aan zijn arm gaf en hij floepte weer op z’n plaats. Een heleboel tranen later was het leed geleden, even een onrustig nachtje om het van zich af te dromen en klaar. Hij heeft nergens last meer van.

Dat kun je van zijn moeder niet zeggen! Die is nog steeds op zoek naar haar aureooltje van “goede moeder”. Want ze vóelt zich toch schuldig…..!