Verjaard…..

Dat ben ik weer eens. Iedereen mag best weten, dat dat gisteren voor de 82e keer was. Ik ben nu dus 83. Niet alleen ver-jaard, maar ook nog eens behoorlijk be-jaard. Dat kan me trouwens geen moer schelen. Met een moertje hier of daar had ik misschien een beetje minder last van mijn rug, maar zolang ik in beweging blijf en zoals dagelijks gebeurt zo’n keer of zes á acht de trap op en af ga, valt dat eigenlijk best mee.

Op zaterdag wordt er door de familie ook gewerkt en gesport, maar we hebben met elkaar gegeten en dat is altijd gezellig. En kleinzoon Stijn, die keeper is van zijn voetbalelftal, had met 8-1 gewonnen en was heel tevreden, dat ie d’r maar één had doorgelaten. Kijk, dat zijn leuke dingen voor de mensen. Oma heeft iedereen dus weer gezien en is uitgebreid gezoend, geknuffeld en verwend met leuke verrassingen.

Dan ben ik ook vele malen telefonisch gefeliciteerd. Door wat-verder-weg familie. Die vaak ook op leeftijd is. Daar is Fries stamboek bij. Oud, wat stram, maar helder van geest. Ik heb ook familie gesproken waar het niet zo goed mee gaat, hetgeen logisch is als je hoort wat men allemaal mankeert. Daar word je niet vrolijk van, zelfs op een verjaardag niet. Maar het is niet anders en het is geweldig dat men, ondanks alles, aan je denkt op je verjaardag. Ik stuur good vibrations die kant op, wat vaak het enige is dat wij er aan kunnen doen. En contact houden, ook belangrijk.

Ik was op zaterdag jarig en vierde het ook op die dag en niet op zondag. Dus heeft iedereen lekker kunnen uitslapen. Cadeautje, hè, jongelui? En ik had gisteren mijn nieuwe trui aan. ’n Oud-roze uiteraard…..!