Wachten op de beurt…..

Onze auto moest naar de garage voor ’n kleine beurt. Vanwege dat kleine konden we er op wachten, zeiden ze. Het bedrijf zit ook op een plek waar je niet zomaar weg kunt als je je auto niet hebt. Dus ze hebben er een riante wachtmogelijkheid met lectuur, koffie én uitzicht op de nieuwste Ford-modellen. We gaan dan ook altijd even “droogzwemmen”, waarop er strijk en zet een verkoper komt vragen of hij ons van dienst kan zijn. Hij weet natuurlijk niet hoe weinig kilometers we nog maar op de teller hebben staan. Als we uitgezwommen zijn lezen we even de krant en maken we nog een cryptogrammetje. We komen de tijd wel door.

Of we raken, zoals vanmorgen, aan de praat met een medeklant. En dan verbaast het me vaak hoe mensen in korte tijd hun hele hebben en houden aan je vertellen. Zo wisten we van deze mevrouw binnen vijf minuten: dat haar man met hartklachten in het ziekenhuis lag, best wel ernstig, want hij moest naar Utrecht voor nieuwe kleppen waarschijnlijk, hartkleppen dus, dat zij nu de auto voor de winterbeurt moest brengen , terwijl ze vrijwel nóóit reed, maar nu haar man er niet bij was het eigenlijk beter ging dan als hij er wel bij was, dat ze de snelweg meed, want ze kon niet goed invoegen, dat ze nogal afgelegen buiten Apeldoorn woonde, want ze had geen buren, vertelde ze. Nou, dan woon je ruim, denk ik. Maar ze maakte toch ook een wat ontheemde indruk en ik had wel met haar te doen. Zo helemaal alleen van alles te regelen.

Maar iemand van de garage (de verkoper, want die had ons toch niks te verkopen) bracht haar even naar het centrum, zodat ze vanmiddag bij haar man op bezoek kon en dan haalden ze haar vanmiddag als de auto klaar was ook weer op uit het ziekenhuis. Dat vind ik een geweldige service. En wij hadden een rammeltje in de auto, vreselijk irritant en dat is er ook uit. Fordgarage Gerritsen, Apeldoorn. Onthoud die naam……….