Gistermiddag stond ik een schoon tafelkleed te strijken, toen ik me bedacht dat dit oude mooi geborduurde tafelkleedje een bijzonder verleden had. Ik heb het namelijk bij ons laatste bezoek aan Australië gekregen van een vriendin van mijn zus.
De bejaarde vrouw, die vanwege haar gezondheid opgenomen was in een (behoorlijk chique) verzorgingshuis en voor wie mijn zus toen hand-en-spandiensten deed, was tijdens de Tweede Wereldoorlog midwife in een Engels ziekenhuis. Ze heeft dit kleed geborduurd tijdens haar nachtelijke diensten, terwijl ze zat te wachten tot er zich weer een moeder met ’n kind in aantocht zou melden.
Toen haar enige zoon zich jaren later in Australië vestigde als tandarts, ze inmiddels weduwe was geworden, ging ze met hem mee en had vervolgens hevige heimwee naar Engeland. Dat is nooit overgegaan, vertelde mijn zus.
Wij maakten toen kennis met haar en dat we uit Europa kwamen vond ze geweldig. En dat haar kleed daar dan mee naar toe ging helemaal. Ik ben er dan ook zuinig op. Het is van goede kwaliteit, hier en daar een klein sleets plekje, maar ik ben wel trots dat ik het heb, een kleed met zó’n verleden…..!
Irene
juli 8, 2021 at 6:04pmWow wat een geduldwerk, daar heeft nu echt niemand meer tijd voor. Ik ben zelf aan het sokken breien geslagen, ook ouderwets, maar dat is wel een stuk minder duurzaam, die sokken zijn over pakweg vijftig jaar waarschijnlijk niet meer in leven 😉
els
juli 10, 2021 at 2:04pmAls de dragers van die sokken het maar zijn! ’n Beetje duurzaam door het leven, dat wil wel es helpen…..!