Toch nog met vakantie!

We hadden onze straat al zo lang achter elkaar gezien. Nou ja, we wonen hier natuurlijk ook al meer dan 36 jaar, maar gedurende de laatste jaren ga je alle pakketbezorgers zo’n beetje als familie zien en dat hoefde nou ook weer niet dus we zinden toch over een vakantieplan. En waar we op uit kwamen? Zweden !

Een behoorlijk end rijden, hoor! Er was een vakantiehuis geboekt in Värmland. Het stond in Säffle. Het huis was toevallig nog twee weken vrij. Wel bestemd voor 8 personen en er was gerekend op mensen met kinderen. Die hoefden zich niet te vervelen. Schommels, een zandbak, veel speelgoed, een hobbelpaard. Tekenspullen ook. Kom daar allemaal maar eens om in een gemiddeld vakantiehuis!

Nou hadden wij dat spul niet nodig, wij vermaken ons op een andere manier en die apparatuur brachten we zelf mee. En de techneut, die zorgt dat we daar helemaal in Zweden toch Studio Sport kunnen zien, hadden we bij ons. Maar wat een schitterende omgeving. En wat een prachtig huis, waaraan werkelijk niets ontbrak. Een vaatwasser, die we maar twee keer hebben gebruikt omdat we hem niet vol kregen en een handafwasje eenvoudiger was. Maar toch. Een wasmachine, een droger, voor als je een kinderwas moest doen. Geweldig en van dure merken, hoor.

Maar goed, we zijn natuurlijk meer buitenshuis geweest dan binnen. Ten eerste omdat we erg mooi weer hadden, terwijl dat thuis niet zo was. En droog is het tot de laatste dagen eigenlijk wel gebleven. Wel veel wind en warm was het toen niet meer. De korte broeken hadden niet mee gehoeven.

Je moet naar Zweden en zeker naar Värmland voor het natuurschoon. Het is hier overweldigend mooi. We lazen in het gastenboek dat de mensen hier veel herten en elanden langs het huis zagen lopen. Maar die berichten stamden uit 2019 of daaromtrent. Die hebben wij, als bezoekers in 2021 niet gezien. Wel in het bos en toen de mannen ’s avonds een keer de auto gingen opladen,(we rijden elektrisch, zoals veel mensen hier, men is zeer milieuvriendelijk in Zweden, dat merk je aan van alles) kwamen ze een grote eland tegen in de schemering. Heb ik natuurlijk weer gemist. Maar ze zijn d’r dus wel.

We zijn ook in Karlstad geweest en in Säffle, maar dat zijn steden met prachtige parken, veel bloemen, maar veel te beleven was er niet. We zijn natuurlijk ook laat in het seizoen. Het was hier al allemaal “back to school”, die voor een deel ook al waren begonnen. Opvallend is, dat de kinderen veel buiten spelen op de speelplaats. Klimrekken overal, die kinders bewegen wel!

We waren ook bij Ikea! Ik wilde wel eens zien hoe die er daar uitziet. Saai! Alles is grijs, wit of zwart. Ik heb één rooie bank gezien. En nergens ‘frutsels’. Als ik hier bij Ikea ben geweest kom ik altijd wel thuis met een paar gezellige mokken, die ik helemaal niet nodig heb, of een kleurig gietertje, een leuk kussentje of kleedje. We zijn hier vertrokken met niks. De kledingwinkels zijn ook allemaal nogal kleurloos. Is mode misschien, maar wel een beetje saai. Ook op straat zie je niet veel kleurigs, behalve gemeentewerkers in oranje of gele pakken. Ik viel gewoon op met mijn rozeoranje vestje. Gelukkig regende het ook nog wel eens zodat ik mijn donkerblauwe jack aan moest.

En dan die Zweedse kronen! Het doet wat ouderwets aan. Enorme bedragen, die in euro’s veel simpeler zijn. In Denemarken waar we doorheen reden doen ze ook niet mee met de euro, de Noren ook niet. Skandinavische apartigheid. Wel in de Unie, maar niet in de euro.

Wij hebben vier kinders met Scandinavische namen: Karin, Ingrid, Niels en Lars en in mijn zeer jonge jaren heb ik jaren bij AgA gewerkt. Dus wij hebben wel wat aan de verbroeder-en verzustering gedaan, zeg nou zelf.

Maar we hebben een fantastische, comfortabele vakantie gehad bij erg aardige mensen. Die hadden hun boerderij een eindje verderop, waren dus makkelijk bereikbaar als er iets was. Er was een keer een kortsluiting, omdat tijdens een hevige regenbui water in een aan de buitenkant aangesloten stopcontact was gelopen. Heel aardig had de eigenaar een apparaat aangebracht, waardoor we onze auto bij het huis konden opladen. Maar dat ging daarna toch maar niet door. De kortsluiting was trouwens zeer snel verholpen.

Ze hadden kippen, waarvan je de eieren kon kopen, de boerderij was biologisch, dus groenten en kruiden waren te koop en de bijen leverden potten honing, waarvan we er een paar hebben meegenomen.

Omdat het regenachtig en winderig bleef zijn we een dag eerder dan gepland teruggegaan naar huis. Vanwege het slechte weer dus. Ook onderweg was het zo nu en dan heftig. En voor ons vader was het huis wat te groot. In het kleine huisje waar we in Engeland vaak zijn, al een paar jaar dus niet, want verhip, wat doen die Engelsen moeilijk, zeg, loopt ie gewoon zelfstandig rond. Hier lagen er allemaal kleedjes over de vloer, leuk als je kunt zien, maar voor hem lastig. Het ene kleedje is het andere niet. Hij redde zich al gauw prima, hoor, had ons niet (altijd) meer nodig. Maar toch wat groot. En knus was het niet, het huis, maar erg mooi en compleet. We vulden het niet uiteraard, veel ruimte over. De keuken, die was zonder meer gezellig met een grote tafel. Daar zaten we veel.

Zoon heeft bij een laadpaal onderweg nog een Duitse vrouw en haar vader (nemen we aan) uit de brand geholpen. Op haar telefoon kon ze de laadpaal niet aan de gang krijgen. Hij heeft de paal met zijn laadkaart, die zij dus niet had, (verbazingwekkend als je zo’n reis maakt, zei zoon later tegen ons) aangezet en via een koersapp in euro’s terugbetaald gekregen. Ze was zeer dankbaar. Ook mooi toch? Europese Unie onder elkaar!

Maar we zijn weer thuis. En dat is ook fijn. Alles schudt weer zo’n beetje in de vorm. En het was een mooie ervaring. Bijna een dag en een nacht in de auto. Cornwall is ook ver, zullen we maar zeggen. Maar toch anders, hoewel alle Zweden Engels spreken, geen punt!