IJsvogels……

Mijn echtgenoot was boos. Nee, jôh, niet op mij! Ik geef geen aanleiding tot enig ongenoegen vandaag. We zaten naar het schaatsen te kijken, vinden we leuk en spannend en het past ook zo geweldig bij ons uitzicht. Het gaat niet zo goed met de Nederlanders en dat mag best eens. Eind van het seizoen dus dat kan gebeuren.

Maar dan gaan die sportverslaggevers die lui interviewen en het liefst een paar minuten nadat ze een wedstrijd hebben verloren. Hoe gauwer hoe mooier. Emoties in de sport. Dan vragen ze zoiets als:”Hoe kwám dat nou?” of “Dat was niet best, hè?”. Ja, verhip, dat weten die jongens zelf ook wel! Terwijl het soms helemaal niet zoveel scheelt met de winnaar. Net naast het podium of, ik zeg maar wat, achtste van de wereld of zo. Van de wéreld!

Ze trainen zich drie keer in de rondte (dat moet ook bij schaatsen) om te winnen en dan gaat het “teleurstellend”. Je verliest, maar dan heb je dat ge-eikel van die sportjournalisten, die met een dure wintertrui aan “op hun luie reet aan de kant zitten”, zo zei onze boze vader het dus daarnet, er als sportman of -vrouw nog eens bovenop.

Ik hoop, dat ze daar érg goed voor betaald krijgen,die schaatsers, want je zou er van gaan stamelen, zoals Wennemars, aan wie je ook nog eens kunt hóren hoe ie zich voelt. Het zal wel in hun contract staan, dat ze antwoord moeten geven op stomme vragen, maar een gevalletje zinvol geweld zou ik me zo nu en dan best kunnen voorstellen. Maar schaatsen blijft een mooie sport……om naar te kijken…….

* Update: Bij de tien kilometer ging het uiteraard helemáál niet slecht met de Nederlanders! Bob de Jong wereldkampioen en Carl Verheijen tweede. En die tweede plaats van Jan Bos op de 1.000 meter was ook keurig. Waar zeuren ze over die verslaggevers….